Περιεχόμενο
Τα ρεβίθια, που αναφέρονται επίσης ως τουρκικά ή μπιζέλια πρόβειου κρέατος, θεωρήθηκαν πρόσφατα από τους Ρώσους αγοραστές ως ανατολίτικο εξωτικό προϊόν. Σήμερα βρίσκεται στα ράφια δίπλα στα "όσπρια" σε πολλά καταστήματα. Παρά το γεγονός ότι ανήκουν στην ίδια οικογένεια και κάποια εξωτερική ομοιότητα, τα ρεβίθια διαφέρουν από τα συνηθισμένα μπιζέλια, ξεκινώντας από την περιοχή καλλιέργειας έως τη μέθοδο παρασκευής.
Και οι δύο τύποι οσπρίων διαφέρουν ως προς τη γεύση, τη θρεπτική αξία και τη χημική σύνθεση.
Ποια είναι η διαφορά μεταξύ μπιζελιών και ρεβίθια
Τα συνηθισμένα μπιζέλια και τα ρεβίθια είναι εκπρόσωποι μιας οικογένειας, αλλά η δεύτερη έχει σημαντική υπεροχή σε σχέση με το όσπριο «σχετικό» από άποψη ποιότητας σύνθεσης. Ταυτόχρονα, είναι κατώτερο από την ποσότητα περιεκτικότητας σε πρωτεΐνες.
Εμφάνιση
Οπτικά, τα ρεβίθια είναι πολύ διαφορετικά από τα συνηθισμένα μπιζέλια. Είναι μεγαλύτερη, η μέση διάμετρος ενός ξηρού μπιζελιού μπορεί να φτάσει έως και 1 cm. Η επιφάνεια είναι άμορφη, ανώμαλη. Τα ξηρά μπιζέλια ρεβίθια είναι πολύ πιο σκληρά από τα μπιζέλια, επομένως, απαιτούν προπαρασκευαστικούς χειρισμούς πριν από το μαγείρεμα (παρατεταμένη μούλιασμα). Σε τελική μορφή, ο πολτός του είναι απαλός βελούδινος, ευχάριστος, με γεύση καρυδιού.
Το ίδιο το ρεβίθιο είναι ένα ετήσιο φυτό που σχηματίζει μικρούς λοβούς με 2-4 κόκκους στο εσωτερικό. Φτάνει σε ύψος 70 cm, έχει όρθιο στέλεχος με περίεργο φύλλωμα.
Τα κοινά μπιζέλια είναι επίσης ετήσια, αλλά οι λοβοί είναι μεγαλύτεροι, με τέσσερις έως δέκα κόκκους. Το στέλεχος είναι διακλαδισμένο, μπορεί να φτάσει τα 2,5 μ. Τα φύλλα είναι περίεργα, περίπλοκου σχήματος, με κοντές έλικες στα άκρα για να στηρίξουν τον θάμνο σε όρθια θέση.
Τα τυποποιημένα μπιζέλια έχουν στρογγυλό και πράσινο χρώμα, αλλά μπορούν να διαφέρουν ελαφρώς ανάλογα με το πού καλλιεργούνται.
Τα νεαρά μπιζέλια είναι πολύ τρυφερά και μαλακά και μπορούν να καταναλωθούν ωμά, σε αντίθεση με τα ρεβίθια
Χημική σύνθεση
Η χημική σύνθεση μεταξύ ρεβίθια και κανονικών μπιζελιών κάνει επίσης τη διαφορά. Και αν προχωρήσουμε από τους μέσους δείκτες, τότε στον σιωπηρό ανταγωνισμό κερδίζει πρώτα. Είναι διάσημη για την υψηλή περιεκτικότητα σε φυτικές πρωτεΐνες, η οποία την καθιστά απόλυτα εύπεπτη για το σώμα. Το Chickpea περιέχει επίσης βιταμίνες Α, C, E, K, ομάδα Β και β-καροτένιο. Μαζί, κάνουν τα μπιζέλια πολύ ευεργετικά για τον άνθρωπο. Ένα τέτοιο προϊόν είναι επίσης πλούσιο σε μακρο- και μικροστοιχεία: ασβέστιο, μαγνήσιο, σίδηρος, φώσφορος, νάτριο, κάλιο, ψευδάργυρος, χαλκός, μαγγάνιο. Ένας παρόμοιος κατάλογος θρεπτικών συστατικών μπορεί να αποδοθεί σε συνηθισμένα μπιζέλια, αλλά η διαφορά θα είναι στην ποσότητα τους.
Βιταμίνες και μεταλλικά στοιχεία | Ρεβίθι | Αρακάς |
ΕΝΑ | 15 mcg | 2 μg |
Ομάδα βιταμίνης Β | B1 - 0,08 mg, B2 - 0,212 mg, B4 - 95 mg, B5 - 1,58 mg, B6 - 0,535 mg, B9 - 557 mg | B1 - 0,81 mg, B2 - 0,15 mg, B4 - 200 mg, B5 - 2,2 mg, B6 - 0,27 mg, B9 - 16 mg |
ντο | 4 μg | 0,8 mcg |
Κάλιο (Κ) | 968 mg | 873 mg |
Ασβέστιο (Ca) | 193 mg | 115 mg |
Μαγνήσιο (Mg) | 126 mg | 107 mg |
Σίδηρος (Fe) | 2,6 mg | 6,8 mg |
Περιεχόμενο θερμίδων
Η περιεκτικότητα σε θερμίδες από ρεβίθια είναι μόνο 364 kcal. Τα συνηθισμένα μπιζέλια είναι "ελαφρύτερα" σε αυτόν τον δείκτη, επειδή περιέχουν μόνο 297 kcal ανά 100 g. Και οι δύο τύποι οσπρίων αποτιμώνται για το γεγονός ότι περιέχουν πολλές φυτικές πρωτεΐνες, ενώ η ποσότητα του σύμφωνα με τον πίνακα BJU στη σύνθεση των ρεβίθων και των μπιζελιών είναι σχεδόν η ίδια - περίπου 19-20 g. Σύμφωνα με αυτούς τους δείκτες, εξομοιώνονται με κρέας πουλερικών.
Η ποσότητα υδατανθράκων, όπως οι πρωτεΐνες, έχει μια μικρή διαφορά. Σε 100 g ρεβίθια περιέχουν περίπου 60 g, σε μπιζέλια - 50 g.
Η περιεκτικότητα σε θερμίδες από ρεβίθια είναι μεγαλύτερη από τα μπιζέλια λόγω της υψηλής περιεκτικότητας σε μονο- και πολυακόρεστα λιπαρά οξέα Ωμέγα-3 και Ωμέγα-6.Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο τα μπιζέλια πρόβειου κρέατος είναι πιο πολύτιμα για τους οπαδούς και τους χορτοφάγους υγιεινού τρόπου ζωής.
Μέθοδοι μαγειρέματος και διάρκεια
Τα ρεβίθια και τα μπιζέλια χρησιμοποιούνται όλο και περισσότερο στο μαγείρεμα τόσο για απλά και πιο περίπλοκα πιάτα. Τα όσπρια βράζονται, μαγειρεύονται, γαρνίρονται και προστίθενται σε σούπες. Επίσης ψημένο, τηγανητό και πουρέ. Μερικές νοικοκυρές αλέθουν ρεβίθια και μπιζέλια σε αλεύρι για χρήση στο ψήσιμο.
Όμως, ανεξάρτητα από τη μέθοδο παρασκευής, τα ρεβίθια και τα μπιζέλια σίγουρα χρειάζονται προκαταρκτική προετοιμασία. Για κάθε έναν από αυτούς τους τύπους, υπάρχει μια συγκεκριμένη μέθοδος:
- Τα μπιζέλια είναι πολύ σκληρά, οπότε πρέπει να εμποτιστούν για μεγάλο χρονικό διάστημα πριν από το μαγείρεμα, συχνά 5-6 ώρες αρκούν για τη διάρκεια του μαγειρέματος να είναι 30-40 λεπτά.
- Τα ρεβίθια απαιτούν επίσης μούσκεμα πριν το βράσουν, αλλά σε αντίθεση με τα μπιζέλια, αυτό απαιτεί λιγότερο χρόνο, καθώς απορροφούν νερό, το οποίο μπορεί να επηρεάσει την τελική γεύση του προϊόντος. Το μούσκεμα για 3-4 ώρες θα είναι βέλτιστο, ο χρόνος μαγειρέματος μετά από αυτό θα είναι 30-40 λεπτά.
Εάν βράσετε ξηρά ρεβίθια, τότε θα χρειαστούν 90 λεπτά για το πλήρες μαγείρεμα και 60 λεπτά για τα ξηρά μπιζέλια.
Ευεργετικά χαρακτηριστικά
Χάρη στην υψηλή περιεκτικότητα σε πρωτεΐνες, τα ρεβίθια και τα μπιζέλια θεωρούνται μερικά από τα πιο υγιεινά τρόφιμα. Αυτά τα όσπρια μπορούν να αντικαταστήσουν το βόειο κρέας και ως εκ τούτου προτείνονται από πολλούς διατροφολόγους. Επίσης, οι θετικές επιδράσεις στο σώμα περιλαμβάνουν:
- χαμηλώστε τα επίπεδα χοληστερόλης και ομαλοποιήστε την αρτηριακή πίεση
- ρυθμίζει το έργο του πεπτικού σωλήνα?
- βοήθεια για τη βελτίωση της κατάστασης των οστών και των μυϊκών ιστών?
- ελέγχετε την ποσότητα σακχάρου στο αίμα.
- επηρεάζουν θετικά τη λειτουργία του εγκεφάλου και του νευρικού συστήματος.
- μείωση του κινδύνου υπερβολικού βάρους.
Λόγω του μεγάλου εύρους των χρήσιμων ιδιοτήτων, τα ρεβίθια και τα μπιζέλια χρησιμοποιούνται ως ένα από τα κύρια συστατικά της θεραπευτικής διατροφής. Επιπλέον, αυτά τα όσπρια είναι αρκετά γεμάτα, οπότε δεν συμβάλλουν στην υπερκατανάλωση τροφής.
Κανω κακο
Σχεδόν όλοι οι εκπρόσωποι των οσπρίων αυξάνουν το σχηματισμό αερίων στο σώμα, επομένως, είναι ανεπιθύμητο για άτομα με ασθενή γαστρεντερική οδό να χρησιμοποιούν ρεβίθια και μπιζέλια, καθώς και εκείνους που πάσχουν από ουρική αρθρίτιδα, έλκη της ουροδόχου κύστης και θρομβοφλεβίτιδα. Ωστόσο, τα κανονικά μπιζέλια τείνουν να είναι πιο φουσκωμένα από τα ρεβίθια.
Τα ρεβίθια και τα μπιζέλια προκαλούν αύξηση των επιπέδων ουρικού οξέος και συμβάλλουν στη συσσώρευση αλάτων, επομένως, με χαμηλό τόνο εντέρου, ασθένειες του ουροποιητικού συστήματος και των νεφρών, η χρήση τους μπορεί να οδηγήσει σε επιπλοκές ή υποτροπές.
Αναπτυσσόμενες περιοχές
Βασικά, τα ρεβίθια αναπτύσσονται στις τροπικές και υποτροπικές περιοχές, που απαντώνται συχνά στην Αυστραλία. Η πατρίδα της είναι η Κεντρική Ασία, αλλά αυτή η καλλιέργεια καλλιεργείται επίσης στην Ινδία, την Ανατολική Ευρώπη και την Αφρική, ακόμη και στην Αμερική. Πολλοί Ρώσοι κηπουροί που ζουν σε ζεστές περιοχές της χώρας καλλιεργούν ρεβίθια στα οικόπεδά τους.
Τα κοινά μπιζέλια αναπτύσσονται κυρίως στην Ινδία, την Κίνα και τις ΗΠΑ. Ο Καναδάς θεωρείται ο ηγέτης στην παραγωγή αποξηραμένων μπιζελιών. Σε βιομηχανική κλίμακα, καθώς και για δική τους χρήση, καλλιεργείται επίσης στο έδαφος της Ρωσίας. Η πατρίδα αυτού του πολιτισμού είναι η Μέση Ανατολή.
Πιο υγιεινό: μπιζέλια ή ρεβίθια
Είναι αδύνατο να πούμε ακριβώς ποια είναι πιο υγιεινή, ρεβίθια ή μπιζέλια. Μετά από όλα, κάθε προϊόν έχει διαφορετικό αποτέλεσμα. Επιπλέον, το αποτέλεσμα της χρησιμότητας έγκειται στην ατομική αντίδραση του ανθρώπινου σώματος. Αυτό μπορεί να οφείλεται στις προτιμήσεις γεύσης, την κατάσταση του γαστρεντερικού σωλήνα, την εντερική μικροχλωρίδα και άλλα χαρακτηριστικά.
Για παράδειγμα, τα μπιζέλια οδηγούν στην ποσότητα φυτικής πρωτεΐνης, επομένως δεν συνιστώνται σε άτομα με χαμηλή πεπτικότητα της ουσίας και σε άτομα που έχουν ασθένειες της ουροδόχου κύστης. Αν μιλάμε για ρεβίθια, τότε είναι λιγότερο προτιμότερο για όσους προσπαθούν να παρακολουθούν το σχήμα τους, επειδή το περιεχόμενο σε θερμίδες είναι υψηλότερο.
Όταν χρησιμοποιούνται σωστά, τα ρεβίθια και τα μπιζέλια είναι εξίσου χρήσιμα, οπότε η επιλογή πρέπει να γίνεται με βάση τις δικές σας προτιμήσεις.
Πού εφαρμόζονται
Τα όσπρια έχουν βρει την εφαρμογή τους όχι μόνο στη μαγειρική, αλλά και στην κοσμετολογία. Σε τελική ανάλυση, οι ευεργετικές ιδιότητες αυτών των καλλιεργειών σας επιτρέπουν να διατηρείτε τη σωστή λειτουργία πολλών συστημάτων σώματος.
Στο μαγείρεμα
Τα τουρκικά και τα κοινά όσπρια ήταν πρόσφατα συστατικά ανατολίτικης κουζίνας, αλλά σήμερα χρησιμοποιούνται για την παρασκευή μιας μεγάλης ποικιλίας πιάτων σε πολλές χώρες σε όλο τον κόσμο. Χρησιμοποιούνται για την παρασκευή συνοδευτικών πιάτων και σνακ. Τα όσπρια είναι ιδιαίτερα δημοφιλή στη διατροφή των χορτοφάγων, αντικαθιστώντας το κρέας.
Το πιο δημοφιλές πιάτο ρεβίθια είναι το χούμους (πουρέ ρεβίθια με μπαχαρικά και λάδι). Οι σούπες έχουν επίσης καλή γεύση. Για παράδειγμα, το πρώτο πιάτο με ντομάτες παρασκευάζεται με ρεβίθια και τα μπιζέλια χρησιμοποιούνται για την παρασκευή του πρώτου με καπνιστό κρέας.
Στην κοσμετολογία
Οι λάτρεις των φυσικών καλλυντικών έχουν από καιρό κυριαρχήσει στη χρήση των οσπρίων. Τα μπιζέλια και τα ρεβίθια είναι εξαιρετικοί βοηθοί κατά της γήρανσης, βελτιώνουν το χρώμα του δέρματος και μειώνουν τη φλεγμονή. Για το σκοπό αυτό, χρησιμοποιούνται διάφορες μάσκες, οι οποίες παρασκευάζονται με βάση τα φασόλια με την προσθήκη άλλων συστατικών (μέλι, χυμός λεμονιού, φυτικά έλαια).
συμπέρασμα
Τα ρεβίθια διαφέρουν από τα κανονικά μπιζέλια, αλλά και τα δύο πρέπει να περιλαμβάνονται στη διατροφή σας. Είναι καλές πηγές φυτικών πρωτεϊνών, σιδήρου και πολλών άλλων θρεπτικών συστατικών. Επιπλέον, έχουν καλή γεύση και μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την παρασκευή μιας μεγάλης ποικιλίας πιάτων.
