Περιεχόμενο
Πολλοί κηπουροί παραδοσιακά ξεκινούν την εποχή της σποράς την άνοιξη με φύτευση ραδικιών. Αυτό είναι απολύτως δικαιολογημένο. Το ραδίκι θεωρείται ένα από τα πιο ανεπιτήδευτα λαχανικά, μεγαλώνει καλά σε δροσερό καιρό και δεν χρειάζεται μεγάλη μέρα φωτός. Πολλές ποικιλίες με διαφορετικές περιόδους ωρίμανσης παρέχουν την ευκαιρία να καλλιεργηθεί αυτή η καλλιέργεια σε μια μεγάλη ποικιλία περιοχών. Το φυτό έχει καλή ανοσία, ωστόσο, οι προσβολές από παράσιτα και ασθένειες ραδικιών συμβαίνουν περιοδικά.
Παράσιτα και έλεγχος ραδικιών
Το ραπανάκι ανήκει στην οικογένεια του λάχανου, οπότε τα ίδια παράσιτα που προσβάλλουν το λάχανο και άλλα φυτά αυτής της ομάδας αποτελούν απειλή για αυτό. Στη συνέχεια, θα δοθούν φωτογραφίες από τα πιο κοινά παράσιτα ραπανάκι και θα ενημερωθούν για την καταπολέμηση τους.
Σταυρός ψύλλος
Ένα κοινό παράσιτο που αδρανοποιεί κάτω από τα συντρίμμια των φυτών στο ανώτερο στρώμα του εδάφους. Ο σταυρός ψύλλος είναι ένας μικρός (περίπου 3 mm) μαύρος σκαθάρι.
Τα έντομα έχουν εξαιρετική ικανότητα άλματος, μπορούν να ταξιδέψουν σε μεγάλες αποστάσεις. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος δημιουργείται από τις προνύμφες των παρασίτων. Αναδύονται από τα αυγά που γεννιούνται από τους θηλυκούς ψύλλους στο πίσω μέρος του φύλλου. Οι προνύμφες τρώνε τα φύλλα του ραδικιού, κυριολεκτικά τα μετατρέπουν σε σουρωτήρι, καθώς και τις ρίζες του φυτού.
Για την προστασία από αυτά τα παράσιτα, χρησιμοποιείται ευρέως η επεξεργασία ραδικιών με λαϊκές θεραπείες. Η τέφρα σε μείγμα με καπνό και πιπεριά βοηθάει ενάντια στους σκαθάρια ψύλλων. Μπορείτε να επεξεργαστείτε τα κρεβάτια με έγχυση πικραλίδας, καθώς και ένα ασθενές διάλυμα οξικού οξέος. Εάν ο πληθυσμός των παρασίτων είναι μεγάλος, χρησιμοποιούνται ειδικά μέσα, όπως το Decis ή το Aktara.
Διασταυρούμενο σφάλμα
Είναι ένα μικρό έντομο, ορατό στο φόντο του πράσινου φυλλώματος λόγω του κόκκινου και του μαύρου χρωματισμού του. Στα τέλη Απριλίου, τα σφάλματα βγαίνουν από την αδρανοποίηση, τα θηλυκά γεννούν αυγά στα φύλλα. Τα έντομα τρέφονται με χυμούς των φυτών, κάνοντας διάτρητα στα φύλλα.
Η πλάκα φύλλων στο σημείο παρακέντησης γίνεται κίτρινο και καταρρέει. Τα σταυρωτά σφάλματα είναι πιο επιβλαβή όταν ο καιρός είναι ζεστός.
Η καλύτερη βιολογική θεραπεία για αυτό το παράσιτο είναι ήσυχο, το έντομο δεν ανέχεται τη μυρωδιά του. Μικροί πληθυσμοί κοριτσιών μπορούν να συλλεχθούν με το χέρι. Ένας αποτελεσματικός τρόπος για να απαλλαγείτε από αυτό το παράσιτο είναι να θεραπεύσετε τα κρεβάτια με έγχυση φλοιού κρεμμυδιού ή χαμομηλιού φαρμακείου. Εάν ο πληθυσμός των εντόμων είναι σημαντικός, συνιστάται η χρήση χημικών, για παράδειγμα, Belovos ή Phosbecid.
Σκαθάρι ελαιοκράμβης
Ο σκαθάρι του βιασμού είναι ένα μικρό μαύρο σκαθάρι. Μπορείτε να το αναγνωρίσετε από τα λαμπερά σκληρά φτερά του, τα οποία λάμπουν πολύ όμορφα στον ήλιο με πρασινωπό χρώμα.Ο σκαθάρι λουλουδιών τρώει μπουμπούκια από το εσωτερικό, επομένως είναι επικίνδυνο, πρώτα απ 'όλα, για τις καλλιέργειες ελαιοκράμβης, αλλά μπορεί επίσης να προκαλέσει σημαντική βλάβη στα ραπανάκια.
Οι λαϊκές θεραπείες δεν έχουν καμία επίδραση στο σκαθάρι του βιασμού, επομένως, καταπολεμούν αυτό το παράσιτο μόνο με την επεξεργασία των καλλιεργειών ραπανάκι με εντομοκτόνα όπως το Karate ή το Kinmiks.
Πεταλούδα από ελαιοκράμβη
Είναι ένα μικρό φτερωτό έντομο. Οι προνύμφες της, που μοιάζουν με κάμπιες, ενέχουν κίνδυνο για φύτευση · ένας σημαντικός πληθυσμός αυτού του παράσιτου μπορεί να καταστρέψει σχεδόν τα φύλλα ραπανάκι.
Είναι δυνατόν να ληφθούν προληπτικά μέτρα κατά του εν λόγω επιβλαβούς οργανισμού που βρίσκονται ήδη στο στάδιο της φύτευσης ραδικιών με εμβάπτιση των σπόρων για 10-15 λεπτά στο διάλυμα του Actellik. Ένας μικρός αριθμός κάμπιων μπορεί να φοβηθεί με επεξεργασία των καλλιεργειών με διάλυμα σόδας ή μουστάρδας. Σε περίπτωση μεγάλων πληθυσμών παρασίτων, είναι καλύτερο να χρησιμοποιείτε εντομοκτόνα, για παράδειγμα, Fury ή Arrivo.
Γυμνοσάλιαγκες
Οι γυμνοσάλιαγκες είναι ασπόνδυλα μαλάκια που μοιάζουν με σαλιγκάρια χωρίς κελύφη. Τρέφονται με χόρτα και ρίζες των φυτών, συχνά ροκανίζουν μέσα τους.
Για να αποφευχθεί η εμφάνιση γυμνοσάλιαγκων στα κρεβάτια, τοποθετούνται παγίδες - μικρά σκαμμένα δοχεία με μπύρα ή ζύμωση. Αυτά τα έντομα δεν μπορούν να κινούνται καθόλου χύδην υλικά, επομένως οι καλλιέργειες μπορούν να περιβάλλουν ένα φράγμα ξηρών βελόνων, άμμου ή τέφρας από ξύλο. Μπορείτε να απομακρύνετε τους γυμνοσάλιαγκες από τον χώρο επεξεργασίας καλλιεργειών με εγχύσεις πικρού πιπεριού ή μουστάρδας. Με μεγάλο αριθμό παρασίτων, χρησιμοποιούνται παρασκευάσματα Slime-Eater ή Meta.
Μύγα λάχανου
Μια μύγα λάχανου μπορεί να διακριθεί από μια κοινή μύγα από το πιο επιμήκη σώμα του και από μια διαμήκη μαύρη λωρίδα στην κοιλιά. Οι προνύμφες αυτού του εντόμου τρώνε νεαρούς βλαστούς ραπανάκι, βλάπτοντας όχι μόνο τα φύλλα, αλλά και τις ρίζες.
Για την καταπολέμηση της μύγας του λάχανου και για την πρόληψη της εμφάνισής του, τα ραπανάκια αντιμετωπίζονται με εντομοκτόνα ευρέος φάσματος, για παράδειγμα, Danadim Expert.
Σκώρος λάχανου
Ο σκώρος λάχανου είναι μια μικρή πεταλούδα με άνοιγμα φτερών περίπου 15 mm. Ο κίνδυνος για τις καλλιέργειες αντιπροσωπεύεται από τις προνύμφες αυτού του εντόμου, οι οποίες τρέφονται ενεργά με τα πράσινα ραπανάκια και άλλα φυτά της οικογένειας των Σταυρών.
Όταν εμφανιστούν σημάδια εμφάνισης σκώρου λάχανου (κιτρίνισμα των φύλλων, επιβράδυνση ανάπτυξης, εμφάνιση σήψης), τα φυτά πρέπει να αντιμετωπίζονται με συστηματικά εντομοκτόνα, για παράδειγμα, Ditox.
Κάμπιες λάχανου
Η λευκή πεταλούδα (λάχανο) είναι γνωστή σε πολλούς. Για ραπανάκια και άλλα φυτά της οικογένειας λάχανων, οι κάμπιες αυτού του εντόμου είναι επικίνδυνες.
Καθώς εμφανίζονται οι πρώτες πεταλούδες, πρέπει να λαμβάνονται προφυλάξεις για να αποφευχθεί η ωοτοκία των πεταλούδων. Για το σκοπό αυτό, φυτά με μυρωδικά πικάντικα φυτεύονται δίπλα στις καλλιέργειες, για παράδειγμα:
- Φασκόμηλο.
- Βασιλικός.
- ΣΟΦΌΣ.
Για να αποφευχθεί η πρόσβαση των πεταλούδων, οι καλλιέργειες ραπανάκι συχνά καλύπτονται με λεπτό πλέγμα. Για τη θανάτωση των ιπτάμενων εντόμων, χρησιμοποιούνται συχνά παγίδες (νερό μέλι ή κολλώδη ταινία). Για την καταπολέμηση των κάμπιων, χρησιμοποιείται το φάρμακο Actellik, το οποίο επεξεργάζεται τις καλλιέργειες ραπανάκι.
Ψείρα των φυτών
Οι αφίδες είναι πράσινα μικροσκοπικά απορροφώντας έντομα. Είναι επικίνδυνα όχι μόνο για τα ραπανάκια, αλλά και για τα περισσότερα άλλα φυτά κήπου.
Τροφοδοτώντας τον κυτταρικό χυμό των φυτών, η αφίδα κάνει πολλές τρυπήματα σε ολόκληρη την επιφάνεια της πλάκας των φύλλων. Τα φύλλα, τα οποία συχνά δεν έχουν θρεπτικά συστατικά, αναστέλλονται, γίνονται κίτρινα και μαραίνονται. Μεγάλες αποικίες αφίδων μπορούν να σκοτώσουν εντελώς τα φυτά.
Μικρές αποικίες αφίδων μπορούν να ξεπλυθούν με διάλυμα σαπουνιού και νερού. Η θεραπεία φυτών με εγχύσεις βοτάνων με έντονη μυρωδιά: σκόρδο, κρεμμύδια, καλέντουλα, έχει επίσης αποδειχθεί καλά. Τα ίδια φυτά μπορούν να φυτευτούν στη γειτονιά των ραδικιών. Εάν οι πληθυσμοί των αφιδών είναι σημαντικοί, πρέπει να χρησιμοποιούνται εντομοκτόνα ευρέος φάσματος όπως το Inta-Vir ή το Confidor για τη θεραπεία ραδικιών έναντι αυτών των παρασίτων.
Βίντεο σχετικά με την καταπολέμηση των επιβλαβών οργανισμών στον κήπο:
Νοσήματα ραπανάκι και θεραπεία τους
Οι περισσότερες ασθένειες ραδικιών σχετίζονται είτε με κακής ποιότητας υλικό φύτευσης είτε με δυσμενείς συνθήκες ανάπτυξης. Αυτό μπορεί να είναι υπερβολική υγρασία, η οποία συμβάλλει στην ανάπτυξη διαφόρων μυκητιακών ασθενειών ή, για παράδειγμα, υπερβολική οξίνιση του εδάφους, η οποία προκαλεί ασθένειες του ριζικού συστήματος. Αυτό το κεφάλαιο περιγράφει τις πιο συνηθισμένες ασθένειες ραδικιών και μεθόδους για τη θεραπεία τους, καθώς και φωτογραφίες των προσβεβλημένων φυτών.
Γκρι σήψη
Μυκητιασική ασθένεια που προσβάλλει τα περισσότερα φυτά κήπου. Αναπτύσσεται σε συνθήκες υψηλής υγρασίας και χαμηλών θερμοκρασιών. Μπορεί να επηρεάσει διάφορα μέρη του φυτού, που εμφανίζονται ως καφέ ή γκρι σημεία.
Όταν εμφανιστεί γκρίζα σήψη, τα προσβεβλημένα μέρη του φυτού πρέπει να κοπούν και να καούν. Για να αποφευχθεί η ανάπτυξη της νόσου, οι καλλιέργειες αντιμετωπίζονται με διάλυμα κολλοειδούς θείου ή μυκητοκτόνων.
Λευκή σκουριά
Η λευκή σκουριά (λευκορροία) είναι μια μυκητιακή ασθένεια που αναπτύσσεται σε φύλλα ραπανάκι σε συνθήκες παρατεταμένων χαμηλών θερμοκρασιών και υψηλής υγρασίας. Η ασθένεια προωθείται από την παραμέληση του ιστότοπου, την παρουσία ζιζανίων και φυτικών υπολειμμάτων. Εκδηλώνεται με τη μορφή λιπαρού-λευκού άνθους στις κορυφές και στη συνέχεια σε αυτά τα μέρη τα φύλλα γίνονται καφέ και στεγνά.
Σε μεταγενέστερο στάδιο σχηματισμού φυτών, η ασθένεια μπορεί επίσης να αναπτυχθεί σε καλλιέργειες ρίζας. Οι αναπτύξεις εμφανίζονται πάνω τους, ενώ το εναέριο μέρος του φυτού αρχίζει να αναπτύσσεται και να διακλαδίζεται έντονα, σταδιακά στεγνώνει και στη συνέχεια πεθαίνει.
Εάν εντοπιστεί μια ασθένεια, τα προσβεβλημένα φύλλα πρέπει να σχίζονται αμέσως και να καίγονται. Για πρόληψη και θεραπεία σε πρώιμο στάδιο μόλυνσης, οι φυτεύσεις αντιμετωπίζονται με διαλύματα κολλοειδούς θείου, υπερμαγγανικού καλίου. Σε μεταγενέστερο στάδιο ανάπτυξης της νόσου, είναι πιο σκόπιμο να χρησιμοποιείτε μυκητοκτόνα Ridomil-Gold ή Folikur. Συχνά, τα ξέσματα σαπουνιού πλυντηρίου προστίθενται στο διάλυμα θεραπείας. Μια τέτοια σύνθεση βρέχει καλύτερα τα φυτά και δεν ξεπλένεται με νερό περισσότερο.
Μωσαϊκό ραπανάκι
Το μωσαϊκό αναφέρεται σε ιογενείς ασθένειες των φυτών. Δεν επηρεάζονται μόνο τα ραπανάκια, αλλά και ένας μεγάλος αριθμός άλλων καλλιεργειών κηπουρικής. Η ασθένεια είναι πολύ επικίνδυνη επειδή δεν υπάρχουν θεραπείες για αυτήν. Όλα τα μολυσμένα φυτά πρέπει να καταστρέφονται με καύση. Το μωσαϊκό μπορεί να ανιχνευθεί από τις χαρακτηριστικές κηλίδες ανοιχτό πράσινο ή ανοιχτό πράσινο χρώμα στην πλάκα των φύλλων, συχνά με τη μορφή διαφόρων γεωμετρικών σχημάτων. Τα προσβεβλημένα φύλλα είναι παραμορφωμένα, κυρτωμένα, σταδιακά σκουραίνουν και πεθαίνουν.
Για να αποφευχθεί η εμφάνιση ενός μωσαϊκού, είναι απαραίτητο να επιθεωρήσετε και να απορρίψετε το υλικό του σπόρου. Ως προφυλακτικό μέσο, οι σπόροι μπορούν να διατηρηθούν σε διάλυμα ειδικών παραγόντων Horus ή Topaz. Ο έλεγχος της αναρρόφησης παρασίτων εντόμων που μεταφέρουν τον ιό του μωσαϊκού είναι επίσης πολύ σημαντικός για την πρόληψη της νοσηρότητας.
Ωίδιο
Το ωίδιο είναι μια γνωστή μυκητιακή ασθένεια που επηρεάζει όχι μόνο τα ραπανάκια, αλλά και πολλούς άλλους τύπους φυτών κήπου. Ο αιτιολογικός παράγοντας της νόσου είναι οι μύκητες του εδάφους, επομένως η μόλυνση ξεκινά συνήθως από τα χαμηλότερα φύλλα. Εκδηλώνεται με τη μορφή λευκής ή ανοιχτό γκρι πούδρας άνθησης στα φύλλα, η οποία τελικά γίνεται καφέ και πεθαίνει.
Η ασθένεια εξελίσσεται σε συνθήκες υψηλής θερμοκρασίας και υγρασίας.Οι απότομες διακυμάνσεις της θερμοκρασίας είναι επίσης ένας δυσμενής παράγοντας που συμβάλλει στην ανάπτυξη της νόσου. Για να αποφευχθεί η εμφάνιση ωιδίου σε σκόνη, συνήθως αρκεί να θεραπεύετε μία φορά την εβδομάδα με ένα διάλυμα κολλοειδούς θείου ή λαϊκές θεραπείες: μια έγχυση τέφρας ή γιαουρτιού αραιωμένη με νερό. Κατά τη διάρκεια της μόλυνσης, χρησιμοποιείται παραδοσιακά η επεξεργασία καλλιεργειών ραπανάκι με παρασκευάσματα που περιέχουν χαλκό, όπως ένα υδατικό διάλυμα θειικού χαλκού ή υγρού Bordeaux.
Downy ωίδιο
Η peronosporosis, ή το περονόσπορο, είναι μια μυκητιακή ασθένεια που αναπτύσσεται στα φύλλα του ραδικιού και άλλων φυτών. Το ωίδιο μπορεί να αναγνωριστεί από μικρά ανοιχτά πράσινα σημεία στην πλάκα των φύλλων, τα οποία σταδιακά γίνονται κίτρινα και μετά γίνονται καφέ. Ταυτόχρονα, στην πίσω πλευρά του φύλλου, σχηματίζεται ένα σπόριο με μορφή γκρι βελούδου άνθισης.
Για την πρόληψη της peronosporosis, οι φυτεύσεις ψεκάζονται δύο φορές με ένα διάλυμα βορικού οξέος ή με μέσα όπως Rizoplan ή Pseudobacterin. Ένα καλό αποτέλεσμα επιτυγχάνεται με την επεξεργασία φυτών με λαϊκές θεραπείες, για παράδειγμα, μια έγχυση αψιθιάς ή σκόρδου.
Κέλα
Το Keela είναι μια συγκεκριμένη μυκητιακή ασθένεια που είναι χαρακτηριστική μόνο των φυτών της οικογένειας των Σταυρών. Είναι αρκετά δύσκολο να εντοπιστεί οπτικά η ασθένεια κατά τη διάρκεια της διαδικασίας ανάπτυξης, καθώς επηρεάζεται μόνο το υπόγειο τμήμα του ραδικιού. Λευκές αναπτύξεις σχηματίζονται στη ρίζα, οι οποίες στη συνέχεια γίνονται καφέ και σαπίζουν. Η ρίζα παύει να εκπληρώνει τη λειτουργία της, η κίνηση των θρεπτικών ουσιών επιβραδύνεται και στη συνέχεια σταματά. Το φυτό ξαπλώνει και πεθαίνει. Η φωτογραφία δείχνει ένα ραπανάκι που επηρεάζεται από αυτήν την ασθένεια:
Το Keela δεν είναι θεραπεύσιμο. Ο ιστότοπος όπου σημειώθηκε αυτή η ασθένεια δεν συνιστάται για τη σπορά σταυρανθών φυτών για 8-10 χρόνια, αφήνοντάς το στην άκρη για πατάτες ή ντομάτες. Η ασθένεια συχνά αναπτύσσεται σε συνθήκες υψηλής υγρασίας σε βαριά πήλινα εδάφη, καθώς και σε συνθήκες πολύ υψηλής οξύτητας του εδάφους. Ως εκ τούτου, η πρόληψη είναι η αύξηση της χαλαρότητας του εδάφους προσθέτοντας άμμο, τέφρα ξύλου, καθώς και την αποξείδωση του με αλεύρι δολομίτη ή γάλα ασβέστη.
Απατεώνας
Είναι μια μυκητιακή ασθένεια που προκαλείται από τους μύκητες του εδάφους. Αναπτύσσεται συνήθως στο κάτω μέρος του στελέχους. Μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα, το στέλεχος γίνεται λεπτότερο και τελείως σαπισμένο, μετά το οποίο το φυτό πέφτει απλώς στο έδαφος και πεθαίνει.
Το μαύρο πόδι δεν ανταποκρίνεται στη θεραπεία. Τα μολυσμένα φυτά πρέπει να αφαιρεθούν αμέσως από τον κήπο και να καούν. Είναι δυνατόν να αποφευχθεί η ανάπτυξη της ασθένειας τηρώντας όλους τους κανόνες της γεωργικής τεχνολογίας, καθώς και χρησιμοποιώντας υψηλής ποιότητας υλικό φύτευσης.
Αγγειακή βακτηρίωση
Η βακτηρίωση επηρεάζει συνήθως τα ήδη ενήλικα φυτά που βρίσκονται στο στάδιο του σχηματισμού της ρίζας. Αυτή η ασθένεια μπορεί να ανιχνευθεί από το χρώμα των φύλλων. Στις πληγείσες περιοχές, οι φλέβες γίνονται μαύρες, η πλάκα φύλλων γύρω τους γίνεται κίτρινη και με την πάροδο του χρόνου αρχίζει να καταρρέει. Η ασθένεια μεταδίδεται από έντομα και μπορεί επίσης να εξαπλωθεί μέσω του νερού της βροχής.
Η βακτηρίωση στο αρχικό στάδιο ανάπτυξης είναι θεραπεύσιμη. Σε αυτό το στάδιο, είναι δυνατή η επεξεργασία του ραδικιού με Phytolavin ή Binoram, ωστόσο, εάν το φυτό έχει υποστεί σοβαρή ζημιά, δεν θα είναι δυνατή η σωτηρία του φυτού, πρέπει να καταστραφεί. Πολλοί κηπουροί, ως πρόληψη αυτής της ασθένειας, πριν από τη φύτευση, εμποτίζουν τους σπόρους ραπανάκι σε ζεστό νερό σε θερμοκρασία 45-50 ° C για 15 λεπτά.
Σημάδια ασθενειών και παρασίτων ραπανάκι
Οι περισσότερες ασθένειες, καθώς και η παρουσία παρασίτων σε φυτεύσεις ραδικιών, μπορούν να ανιχνευθούν οπτικά. Τέτοια σημεία είναι παραβιάσεις του χρώματος των φύλλων, παραμόρφωση τους, εμφάνιση οπών στις πλάκες των φύλλων κ.λπ. Είναι απαραίτητο να ελέγχετε τακτικά τις φυτεύσεις, πολλές ασθένειες μπορούν να θεραπευτούν εάν εντοπιστούν σε πρώιμο στάδιο.
Τι να κάνετε εάν τα φύλλα ραπανάκι βρίσκονται σε μια τρύπα
Εάν εμφανίστηκαν πολλές μικρές τρύπες στα φύλλα του ραδικιού, τότε, πιθανότατα, θα μπορούσαν να τα φτιάξουν σταυρανθοφόροι ψύλλοι.Μεγαλύτερες τρύπες με οδοντωτές άκρες μπορεί να υποδηλώνουν την εμφάνιση κάμπιων φτερωτών εντόμων, όπως η πεταλούδα με λευκή όψη ή ο σκώρος λάχανου. Εάν οι άκρες των οπών είναι καφέ, το υλικό των φύλλων πλακιδίων και θρυμματίζεται, τότε υπάρχει μεγάλη πιθανότητα ανάπτυξης μυκήτων στα φυτά.
Γιατί τα φύλλα ραπανάκι γίνονται κίτρινα
Το κιτρίνισμα των φύλλων ραπανάκι δεν συνδέεται πάντα με ασθένειες. Ίσως τα φυτά απλά να μην έχουν αρκετό ηλιακό φως. Το κίτρινο χρώμα των φύλλων μπορεί να σχετίζεται με έλλειψη ή υπερβολική υγρασία. Εάν το κιτρίνισμα συνοδεύεται από μαρασμό του φυτού, αυτό μπορεί να οφείλεται στο γεγονός ότι το κεέλα προκαλεί διαταραχή των θρεπτικών συστατικών.
Ένας άλλος λόγος για το κιτρίνισμα των φύλλων ραπανάκι μπορεί να είναι η απορρόφηση εντόμων (αφίδες ή έντομα), ένας μεγάλος πληθυσμός των οποίων μπορεί να καταστέλλει σημαντικά τις καλλιέργειες.
Γιατί το ραπανάκι γίνεται μαύρο μέσα
Το μαυρίσματος των ριζών των ραδικιών συνήθως σχετίζεται με ασθένειες Μία από τις αιτίες είναι το περονόσπορο ή το περονόσπορο. Στο αρχικό στάδιο, η ασθένεια επηρεάζει τα φύλλα και στη συνέχεια ο μύκητας εξαπλώνεται σε ολόκληρο το φυτό. Η περικοπή ρίζας γίνεται μαύρη και ρόδες. Ωστόσο, όχι μόνο οι ασθένειες μπορούν να οδηγήσουν σε μαυρίσματα των ραδικιών. Πολύ συχνά, αυτό το φαινόμενο είναι αποτέλεσμα ακατάλληλης φροντίδας, ιδίως σπάνιου αλλά άφθονου ποτίσματος. Ένας άλλος λόγος για το μαύρισμα της ρίζας ραπανάκι μπορεί να είναι η αυξημένη οξύτητα του εδάφους.
Γιατί στεγνώνουν τα φύλλα ραπανάκι
Η ξήρανση των φύλλων ραπανάκι μπορεί να υποδηλώνει την ήττα του φυτού από ωίδιο. Όταν επιλέγετε σπόρους για φύτευση, πρέπει να προσέχετε ποικιλίες που είναι ανθεκτικές σε αυτήν την ασθένεια. Εκτός από την ασθένεια, η συνήθης έλλειψη υγρασίας μπορεί επίσης να κάνει τα φύλλα να στεγνώσουν. Ως εκ τούτου, το πότισμα των κρεβατιών ραπανάκι πρέπει να είναι τακτικό, ειδικά σε ζεστό καιρό.
Μέτρα πρόληψης
Για την προστασία των ραδικιών από τα παράσιτα και τις ασθένειες, είναι απαραίτητο να ληφθούν εγκαίρως ορισμένα μέτρα, τόσο με τα ίδια τα φυτά όσο και με την περιοχή όπου καλλιεργείται αυτή η καλλιέργεια.
- Το μέρος για τα κρεβάτια πρέπει να προετοιμαστεί εκ των προτέρων. Όταν σκάβετε, προσθέστε άμμο εάν το έδαφος δεν είναι αρκετά χαλαρό. Προσθέστε αλεύρι δολομίτη ή ασβέστη σε φέτες εάν η οξύτητα είναι μεγαλύτερη από την κανονική.
- Επιθεωρήστε και πετάξτε τους σπόρους ραπανάκι.
- Πριν από τη φύτευση, εμποτίστε το υλικό φύτευσης σε διάλυμα απολύμανσης.
- Μετά τη φύτευση, βεβαιωθείτε ότι τα φυτά είναι καλά φροντισμένα. Έγκαιρο πότισμα ραπανάκι, βοτάνισμα, χαλάρωση του εδάφους.
- Μετά την εμφάνιση των βλαστών, σβήστε τους βλαστούς, αφαιρώντας τα πυκνά και αδύναμα φυτά.
- Σε όλα τα στάδια ανάπτυξης και ανάπτυξης, πραγματοποιείτε τακτικά παρατηρήσεις, λαμβάνοντας αμέσως μέτρα για την απομάκρυνση ασθενών φυτών. Εάν είναι απαραίτητο, πραγματοποιήστε την επεξεργασία φυτεύσεων ραπανάκι με ειδικά παρασκευάσματα.
- Λάβετε έγκαιρα μέτρα για την προστασία και, εάν είναι απαραίτητο, για την αντιμετώπιση του ραδικιού από τα έντομα.
συμπέρασμα
Οι ασθένειες των ραδικιών είναι συχνά το αποτέλεσμα ακατάλληλης φροντίδας ή της χρήσης φύτευσης υλικού κακής ποιότητας. Παρά το γεγονός ότι το φυτό θεωρείται αρκετά ανεπιτήδευτο, απαιτεί κάποια φροντίδα για να πάρει μια καλή συγκομιδή. Είναι αρκετά απλό, οπότε δεν πρέπει να το αγνοήσετε.
