Περιεχόμενο
Ο σχηματισμός θάμνου πεπονιού είναι η βάση για μια καλή συγκομιδή. Χωρίς αυτό, το φυτό θα αναπτύξει ανεξέλεγκτα πράσινη μάζα και δεν μπορείτε να περιμένετε καθόλου τα φρούτα. Αυτή η διαδικασία είναι αρκετά απλή, αλλά απαιτεί ορισμένες δεξιότητες από τους κηπουρούς.
Γιατί πρέπει να διαμορφώσετε το πεπόνι
Παραδοσιακά, το πεπόνι θεωρείται μια νότια καλλιέργεια, αλλά τα τελευταία επιτεύγματα των κτηνοτρόφων έχουν καταστήσει δυνατή την καλλιέργειά του ακόμη και στη μεσαία λωρίδα. Ταυτόχρονα, τα φρούτα ωριμάζουν καλά ακόμη και όταν τα φυτά αναπτύσσονται σε ανοιχτό έδαφος. Δεδομένου ότι το πεπόνι χαρακτηρίζεται από εντατική ανάπτυξη, το μέγεθος του φυτού είναι τεχνητά περιορισμένο. Αυτό σας επιτρέπει να κατευθύνετε τα θρεπτικά συστατικά όχι στην ανεξέλεγκτη ανάπτυξη των βλαστών, αλλά στην ωρίμανση των φρούτων.
Ο σχηματισμός πεπονιού έχει μια άλλη πρόκληση. Αυτό το φυτό είναι διοϊκό, με αρσενικά άνθη να εμφανίζονται στο κεντρικό στέλεχος και θηλυκά άνθη στους πλευρικούς βλαστούς. Εάν δεν σχηματίσετε το φυτό, οι πλευρικοί βλαστοί ενδέχεται να μην εμφανίζονται ή θα υπάρχουν πολύ λίγοι από αυτούς. Σε αυτήν την περίπτωση, η καλλιέργεια μπορεί να απουσιάζει εντελώς ή να είναι πολύ φτωχή, αφού απλά δεν θα υπάρχει τίποτα για επικονίαση. Ο σχηματισμός σάς επιτρέπει να αυξάνετε τον απαιτούμενο αριθμό πλευρικών βλαστών, με τον τρόπο αυτό να κάνετε κατανομή και βελτίωση της ποιότητας της μελλοντικής συγκομιδής.
Συνιστώμενος χρονισμός
Δεν υπάρχει ακριβές χρονοδιάγραμμα για τις εργασίες για τη διαμόρφωση του πεπονιού. Πρέπει να εστιάσετε μόνο στα στάδια ανάπτυξης και στην κατάσταση του φυτού. Ο πρώτος τσίμπημα των βλαστών πεπονιού πραγματοποιείται στο στάδιο της ανάπτυξης των δενδρυλλίων, μετά μετά τη φύτευση των φυτών σε ανοιχτό έδαφος και στο στάδιο του σχηματισμού των ωοθηκών. Μετά από αυτό, γίνεται μόνο η απομάκρυνση των υπερβολικών λουλουδιών και των βημάτων.
Πώς να διαμορφώσετε σωστά ένα πεπόνι
Το φυτό σχηματίζεται με τσίμπημα. Συνίσταται στο γεγονός ότι το σημείο ανάπτυξης βλαστών αφαιρείται από το φυτό. Μετά από αυτό, σταματά να αναπτύσσεται σε μήκος, και ξεκινάει η ανάπτυξη πλευρικών κλάδων της επόμενης τάξης, οι οποίες επίσης τσιμπήσουν μετά το σχηματισμό ορισμένου αριθμού ωοθηκών πάνω τους.
Το τσίμπημα γίνεται συνήθως με ένα νύχι ή δάχτυλα. Οι ποώδεις βλαστοί είναι εύκολο να αφαιρεθούν χωρίς εργαλεία. Για να αποφευχθεί η φθορά, τα σημεία τσίμπημα αντιμετωπίζονται με κάρβουνο ή θείο.
Σχέδια σχηματισμού πεπονιού
Τις περισσότερες φορές, δύο σχήματα χρησιμοποιούνται για την καλλιέργεια πεπονιών στο ανοιχτό πεδίο:
- Μεγαλώθηκε σε πέργκολα.
- Μεγαλώνει στο έδαφος (σε εξάπλωση).
Και οι δύο μέθοδοι έχουν τα δικά τους πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα. Η μέθοδος ταπισερί εξοικονομεί χώρο, αλλά απαιτεί πρόσθετη διάταξη των κρεβατιών και τακτική παρακολούθηση των φυτών. Καθώς μεγαλώνει, το κεντρικό στέλεχος του φυτού πρέπει να στρίβεται γύρω από ένα σχοινί που κατεβαίνει από την πέργκολα στη ρίζα.
Η μέθοδος διάδοσης είναι απλούστερη, αλλά η φύτευση καταλαμβάνει πολύ περισσότερο χώρο. Ανάλογα με τη μέθοδο καλλιέργειας πεπονιών στο ανοιχτό πεδίο, χρησιμοποιείται επίσης ένα κατάλληλο σχήμα σχηματισμού.
Πώς να σχηματίσετε θάμνους κατά την καλλιέργεια πεπονιού
Κατά τη διάρκεια του σχηματισμού ενός πεπονιού που αναπτύσσεται σε μια εξάπλωση, απομένουν οι δύο πιο ανεπτυγμένοι βλαστοί. Αφού σχηματιστούν 3-4 ωοθήκες φρούτων πάνω τους, τσιμπήθηκαν, αφήνοντας μερικά φύλλα πάνω από την τελευταία ωοθήκη.Στο μέλλον, αφαιρέστε όλες τις περιττές ωοθήκες, αφαιρέστε τα παιδιά της γης, τσιμπήστε το σημείο ανάπτυξης των βλαστών τρίτης τάξης.
Πώς να σχηματίσετε θάμνους κατά την καλλιέργεια πεπονιών σε πέργκολα
Ο σχηματισμός ενός θάμνου πεπονιού όταν καλλιεργείται σε πέργκολα είναι σχεδόν πανομοιότυπος. Το σημείο ανάπτυξης του κύριου βλαστού πιέζεται αφού φτάσει στην πέργκολα, δηλαδή 2 μ. 2-3 ωοθήκες αφήνονται σε δύο πλευρικούς βλαστούς, πάνω από τους οποίους πραγματοποιείται τσίμπημα. Το κύριο στέλεχος καθαρίζεται πλήρως μέχρι ύψους 0,8-1 m. Στο μέλλον, αφαιρούνται όλα τα θετρίνια, οι νεογέννητες ωοθήκες, τα λουλούδια.
Σχηματισμός πεπονιού ανάλογα με την περίοδο ωρίμανσης της ποικιλίας
Η σειρά σχηματισμού ενός θάμνου πεπονιού εξαρτάται από την ποικιλία, ή μάλλον, από το χρονοδιάγραμμα της ωρίμανσής του. Οι ποικιλίες πρώιμης ωρίμανσης, λόγω του υψηλού ρυθμού ωρίμανσης, απαιτούν πολύ λιγότερα θρεπτικά συστατικά για πλήρη ωρίμανση, επομένως, για να σχηματιστεί, αρκεί να τσιμπήσετε το κεντρικό στέλεχος και να παρακολουθήσετε τον αριθμό των ωριμασμένων φρούτων, αφαιρώντας έγκαιρα τις υπερβολικές ωοθήκες φρούτων.
Σε δυσμενείς καιρικές συνθήκες, όλες οι δυνάμεις του φυτού κατευθύνονται για να επιταχύνουν την ωρίμανση των φρούτων, επομένως, οι θάμνοι πεπονιού στις βόρειες περιοχές συχνά διαμορφώνονται σε έναν κορμό (πλευρική βλάστηση), αφήνοντας 1-2 ωοθήκες φρούτων σε αυτό.
Οι καθυστερημένες ποικιλίες πεπονιού σχηματίζουν λίγο διαφορετικά. Αποτελείται από διάφορα στάδια:
- Τσίμπημα στο στάδιο της καλλιέργειας δενδρυλλίων. Παράγεται μετά από 4-5 αληθινά (όχι κοτυλήδονα) φύλλα στο φυτό.
- Τσίμπημα ενός νεαρού φυτού. Πραγματοποιήθηκε αφού σχηματίστηκαν 7 φύλλα στη Λιάνα. Τσιμπώνουν το βλαστό πάνω τους, αφαιρούν τις επιπλέον ωοθήκες λουλουδιών και τα παιδιά της.
Σε ένα σύντομο καλοκαίρι, θα πρέπει να δοθεί προτίμηση στις πρώιμες ποικιλίες ωρίμανσης. Μερικά υβρίδια μπορούν να ωριμάσουν ακόμη και σε 75-80 ημέρες, γεγονός που καθιστά δυνατή την καλλιέργειά τους σε εξωτερικούς χώρους ακόμη και στην περιοχή της Μόσχας. Οι μεταγενέστερες ποικιλίες σε τέτοιες περιοχές μπορούν να ωριμάσουν μόνο σε θερμοκήπια.
Συχνότητα σχηματισμού
Το πεπόνι έχει υψηλό σχηματισμό βλαστών, επομένως σχηματίζει τακτικά νέα παιδιά. Πρέπει να αφαιρεθούν εγκαίρως. Τέτοιες δραστηριότητες πρέπει να πραγματοποιούνται μέχρι τη στιγμή της συγκομιδής, έτσι ώστε τα θρεπτικά συστατικά να μην σπαταλούνται κατά την ανάπτυξή τους. Οι υπερβολικές ωοθήκες πρέπει επίσης να αφαιρούνται τακτικά.
Ενημερωτικό βίντεο σχετικά με τις βασικές αρχές του σχηματισμού πεπονιού:
Τι λάθη κάνουν συχνά οι κηπουροί
Το κύριο λάθος που κάνει ένας κηπουρός κατά το σχηματισμό ενός πεπονιού είναι ακατάλληλο τσίμπημα. Συχνά προσπαθούν να σχηματίσουν έναν θάμνο σαν καρπούζι, αλλά αυτό δεν ισχύει. Το καρπούζι σχηματίζει ωοθήκες φρούτων στο κεντρικό στέλεχος, το πεπόνι - στις πλευρικές διαδικασίες. Οι μόνες εξαιρέσεις είναι υβριδικές ποικιλίες. Επιπλέον, υπάρχουν μερικά πιο κοινά λάθη.
- Συμφόρηση φρούτων. Συχνά, κατά την επιδίωξη της συγκομιδής, οι κηπουροί αφήνουν περισσότερες ωοθήκες φρούτων από ό, τι το φυτό μπορεί να ταΐσει υπό τις κατάλληλες συνθήκες. Τελειώνει με το γεγονός ότι αντί για 2-3 ζουμερά ώριμα φρούτα, η καλλιέργεια μπορεί να αποτελείται από δώδεκα ανώριμα μικρά πεπόνια που δεν έχουν ούτε γεύση ούτε άρωμα.
- Πυκνές φυτεύσεις. Το πεπόνι χρειάζεται χώρο και ήλιο. Εάν πολλά φυτά βρίσκονται το ένα κοντά στο άλλο, μπορεί να είναι πολύ δύσκολο να προσδιοριστεί σε ποιον φυτό αναπτύσσεται και σε ποιο θάμνο ανήκει. Συχνά είναι τόσο στενά συνδεδεμένα που είναι σχεδόν αδύνατο να διαχωριστούν χωρίς να τα καταστρέψουν.Είναι απαραίτητο να παρακολουθείτε τις φυτεύσεις, εάν είναι απαραίτητο, να προσαρμόζετε την κατεύθυνση της ανάπτυξής τους, καθώς και να αφαιρείτε εγκαίρως τους περιττούς βλαστούς και τα θετριά.
Η λανθασμένη επιλογή ποικιλιών για υπαίθρια καλλιέργεια είναι επίσης ένα κοινό λάθος. Σε τέτοιες περιπτώσεις, η καλλιέργεια μπορεί να μην ωριμάσει ακόμη και αν ο κηπουρός πραγματοποίησε όλες τις άλλες δραστηριότητες εγκαίρως και με την κατάλληλη ποιότητα. Ως εκ τούτου, κατά την επιλογή των σπόρων, είναι επιτακτική ανάγκη να δώσετε προσοχή στην ωρίμανση των φυτών, να τα λάβετε υπόψη κατά τη φύτευση σπόρων για σπορόφυτα.
συμπέρασμα
Ο σχηματισμός θάμνου πεπονιού πρέπει να πραγματοποιείται με οποιαδήποτε μέθοδο καλλιέργειας, ειδικά σε συνθήκες που δεν είναι αρκετά κατάλληλες για το κλίμα. Εάν όλες οι δραστηριότητες πραγματοποιούνται εγκαίρως και πλήρως, τότε αυτά τα φρούτα του Νότου μπορούν να καλλιεργηθούν στη μεσαία λωρίδα. Οι σύγχρονες υβριδικές ποικιλίες μπορούν να ωριμάσουν ακόμη και σε ένα σύντομο δροσερό καλοκαίρι, ενώ η γεύση και το άρωμα τέτοιων πεπονιών θα διαφέρουν λίγο από αυτά που φέρνουν από το νότο.
