Περιεχόμενο
Το πεπόνι πετάει είναι ένα από τα πιο δυσάρεστα παράσιτα οποιασδήποτε καλλιέργειας πεπονιού. Η πηγή τροφής τόσο για τις προνύμφες όσο και για τους ενήλικες (imago) αυτού του εντόμου είναι φυτά κολοκύθας του γένους. Αυτό το παράσιτο έχει σχετικά μεγάλο κύκλο ζωής και είναι σε θέση να αναπαραχθεί αρκετές φορές κατά τη διάρκεια της σεζόν. Οι προσβολές από μύγα πεπονιού αποτελούν σοβαρή απειλή για την καλλιέργεια οποιασδήποτε καλλιέργειας κολοκύθας.
Πώς μοιάζει μια μύγα πεπονιού;
Εξωτερικά, η μύγα πεπονιού είναι ένα αξιοσημείωτο έντομο, από το οποίο πολλές πετούν στον καλοκαιρινό κήπο. Πρόκειται για μια μεσαίου μεγέθους μύγα, κυρίως από ανοιχτό κίτρινο, λιγότερο συχνά καφετί χρώμα. Το μήκος σώματος του εντόμου είναι περίπου 0,6-0,7 cm, το άνοιγμα φτερών είναι περίπου 0,5 cm.
Το κεφάλι και το σώμα του εντόμου έχουν ελαφρώς διαφορετικές αποχρώσεις. Συνήθως το χρώμα της κεφαλής είναι πιο φωτεινό. Τα μάτια, που βρίσκονται στις άκρες της κεφαλής, βρίσκονται σε σχετικά μεγάλη απόσταση το ένα από το άλλο, σε αντίθεση με την κοινή μύγα, στην οποία συγκλίνουν πρακτικά στην κορυφή του κεφαλιού. Το έντομο έχει ένα ζευγάρι κοντές κεραίες στο κεφάλι του.
Το σώμα της μύγας καλύπτεται με πυκνές τρίχες μικρού μήκους. Τα φτερά έχουν το συνηθισμένο σχήμα για δίπτερα. Τέσσερις κίτρινες εγκάρσιες λωρίδες είναι ορατές πάνω τους. Παρακάτω εμφανίζεται μια φωτογραφία μύγας πεπονιού.
Οι προνύμφες εντόμων έχουν το συνηθισμένο σχήμα για τις μύγες. Το σώμα τους είναι κυλινδρικό. Το χρώμα των προνυμφών είναι υπόλευκο ή υπόλευκο. Παρατηρείται μια κωνικά χαμηλή έκφραση: προς το οπίσθιο άκρο, η προνύμφη μπορεί να επεκταθεί σημαντικά.
Όταν η προνύμφη φτάσει σε μέγεθος περίπου 1 cm, συμβαίνει κουτάλα. Τα κουτάβια είναι σκούρο κίτρινο, σχεδόν καφέ. Το μέγεθός τους είναι περίπου το ένα τρίτο μικρότερο από το μέγεθος της προνύμφης "ενήλικας". Είναι σπάνιο ότι τα κουτάβια αυτού του παρασίτου είναι μεγαλύτερα από 8 mm.
Κύκλος ζωής και χαρακτηριστικά αναπαραγωγής
Αυτός ο τύπος μύγας είναι εξαιρετικά παραγωγικός. Η διάρκεια ζωής των ενηλίκων είναι περίπου δύο μήνες. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ένα θηλυκό είναι σε θέση να γεννήσει πάνω από εκατό αυγά.
Τα πρώτα ανοιξιάτικα χρόνια της πεταλούδας συμπίπτει με το σχηματισμό των πρώτων φρούτων, αν και τα θηλυκά είναι σε θέση να αναπαραχθούν ήδη τη 10η ημέρα της ζωής τους. Συνήθως γεννούν αυγά μόλις η θερμοκρασία αυξηθεί πάνω από + 20-22 ° C.
Τα θηλυκά γεννούν αυγά σε φρούτα σε βάθος 2-3 mm. Συνήθως ένα αυγό τοποθετείται σε ένα φρούτο.
Οι προνύμφες αναδύονται από τα αυγά εντός 48 ωρών. Αφήνοντας το κέλυφος, μπαίνουν βαθύτερα στον καρπό και αρχίζουν να τρέφονται ενεργά. Η προνύμφη τρώει χυμό πεπονιού και κάθε τύπο ιστού φρούτων: πολτός, φυτικές ίνες ή σπόρους.
Κατά τη διάρκεια του σταδίου της προνύμφης, εμφανίζονται έως 3 προνύμφες. Η διάρκεια της προνυμφικής φάσης του εντόμου είναι από 1 έως 2 εβδομάδες, το φθινόπωρο - έως 2,5 εβδομάδες.
Όταν έρθει η ώρα για την αναπαραγωγή, η προνύμφη αφήνει το έμβρυο και γλιστρά στο έδαφος σε βάθος 13-15 εκ. Η ωχρά ωριμάζει για περίπου 3 εβδομάδες, μετά την οποία σχηματίζεται ένα ενήλικο έντομο, το οποίο είναι έτοιμο για αναπαραγωγή σε 1-2 ημέρες. Σε μια σεζόν, μπορούν να εμφανιστούν έως και 3 γενιές μύγας.
Σε ποιο πεπόνι βάζει αυγά η πεταλούδα;
Τα νεαρά ή πρόσφατα σχηματισμένα φρούτα, το δέρμα των οποίων δεν είναι ακόμη αρκετά πυκνό, είναι ιδιαίτερα ευάλωτα στις μύγες. Τα μεγάλα φρούτα, κατά κανόνα, δεν προσελκύουν μύγες.
Σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί επίσης να εμφανιστεί μόλυνση μεγάλων φρούτων. Αυτό συμβαίνει εάν υπάρχουν αρκετά βαθιές ρωγμές στο δέρμα τους. Εάν υπάρχουν πολλές ρωγμές, πολλές διαφορετικές μύγες μπορούν να γεννήσουν αυγά σε ένα μεγάλο φρούτο.
Τι τρώει μια μύγα πεπονιού;
Η διατροφή των ενήλικων εντόμων πραγματοποιείται πιπιλίζοντας το χυμό των φυτών στα οποία παρασιτίζουν. Ταυτόχρονα, το σχέδιο διατροφής εντόμων είναι πολύ ενδιαφέρον και εξαρτάται από το φύλο του ενήλικα.
Τα θηλυκά μπορούν να κάνουν μικρές τρύπες στη φλούδα του φρούτου ή στους βλαστούς, από τις οποίες μετά από λίγο αρχίζει να ξεχωρίζει ο χυμός, τον οποίο πίνουν με τη βοήθεια της προβοσκίδας.
Τα αρσενικά δεν έχουν τόσο αιχμηρά "δόντια" στην προβοσκίδα για να κάνουν τρύπες, αλλά μπορούν να βρουν τρύπες από γυναίκες και να πίνουν χυμό από αυτά με τη βοήθεια της μακράς τους προβοσκίδας.
Η διατροφή των ενηλίκων ατόμων δεν έχει πρακτικά καμία επίδραση στη ζωή των φυτών, καθώς η ποσότητα των χυμών που καταναλώνουν είναι αμελητέα. Κατά κανόνα, το φυτό χάνει πολύ περισσότερο υγρό από διάφορες μηχανικές βλάβες.
Το κύριο παράσιτο είναι οι προνύμφες της πεταλούδας. Βλάπτουν τα φρούτα από το εσωτερικό (τρώνε τον πολτό και τους σπόρους), καθιστώντας το άχρηστο, αναστέλλουν το σχηματισμό σπόρων. Οι προνύμφες μπορούν να προκαλέσουν σημαντική μείωση της ποιότητας της καλλιέργειας σε οποιαδήποτε περιοχή όπου εμφανίζονται.
Βιότοπο
Το έντομο έχει μια ευρεία περιοχή κατανομής. Κυρίως, αυτές είναι κλιματικές ζώνες των υποτροπικών και ήπιων και εύκρατων κλιμάτων.
Η αφρικανική μύγα πεπονιού είναι ευρέως διαδεδομένη στις χώρες της λεκάνης της Μεσογείου, στον Καύκασο και στην Κεντρική Ασία. Είναι ευρέως διαδεδομένη στην Τουρκία, το Αζερμπαϊτζάν, την Αρμενία, τη Γεωργία, το Καζακστάν, το Τουρκμενιστάν, το Κιργιστάν.
Η Μέση Ανατολή πάσχει επίσης από τον πληθυσμό αυτών των μυγών. Είναι κοινά στο Λίβανο, το Ιράν και το Ιράκ, τη Συρία.
Πεπόνι μπορεί να βρεθεί ακόμη και στα νότια της Ασίας. Εδώ «τρομοκρατεί» τη γεωργία της Ινδίας και του Πακιστάν.
Σημειώνεται η εμφάνιση μύγας στο έδαφος της Ουκρανίας, της Μολδαβίας, της νότιας Ρωσίας.
Γιατί ένα έντομο είναι επικίνδυνο
Ο κύριος κίνδυνος της πεταλούδας είναι η υψηλή γονιμότητά του. Αυτό το έντομο είναι ικανό να καταστρέψει το 70 έως 100% της απόδοσης των πεπονιών και των κολοκυθών. Εκτός από τα παραδοσιακά πεπόνια, τα καρπούζια και τις κολοκύθες, αυτό το παράσιτο μπορεί να απειλήσει περίπου εκατό άλλα φυτά.
Πώς να προσδιορίσετε την εμφάνιση ενός παρασίτου στα κρεβάτια
Τα πρώτα σημάδια προσβολής από παράσιτα φρούτων είναι η εμφάνιση πολλών μικρών κηλίδων ή προσκρούσεων πάνω τους, τα οποία σχηματίζονται σε μέρη όπου τα θηλυκά δαγκώνουν μέσω του δέρματος. Οι κηλίδες και οι προσκρούσεις έχουν χαρακτηριστική καφέ απόχρωση.
Όταν οι προνύμφες εισέρχονται στην ενεργή φάση της ζωής, εμφανίζονται πιο εμφανή ίχνη βλάβης - οι καρποί αρχίζουν να σαπίζουν και αυτό γίνεται αισθητό αρκετά γρήγορα, 4-5 ημέρες μετά την εμφάνιση των προνυμφών από τα αυγά.
Μπορούν να καταναλωθούν τα πεπόνια που έχουν μολυνθεί με πεπόνι;
Παρά το γεγονός ότι η μύγα πεπονιού δεν αποτελεί κίνδυνο για τον άνθρωπο, δεν αξίζει να τρώτε φρούτα που επηρεάζονται από αυτό. Μια μικρή ποσότητα απορριμμάτων των προνυμφών, καθώς και η σάρκα που έχουν υποστεί βλάβη, προκαλούν ήπια διάρροια.
Σε πιο σοβαρές περιπτώσεις, υπάρχει μια μικρή αφυδάτωση του σώματος.
Πώς να αντιμετωπίσετε το πεπόνι
Εάν βρεθούν μολυσμένα φρούτα, θα πρέπει να αποπλυθούν και να καταστραφούν το συντομότερο δυνατό (είναι καλύτερο να κάψετε).Εάν η βλάβη έχει γίνει τεράστια, συνιστάται η επεξεργασία των φυτών με εντομοκτόνο, για παράδειγμα, Karbofos ή Fufanon. Επιπλέον, συνιστάται να επαναλάβετε τη θεραπεία μετά από 2 εβδομάδες.
Ένα σύνολο προληπτικών μέτρων
Η προφύλαξη εντόμων είναι στάνταρ. Δεδομένου ότι τα κουτάβια "ωριμάζουν" στο έδαφος, το βοτάνισμα και η χαλάρωση του εδάφους πρέπει να πραγματοποιούνται τακτικά προκειμένου να εξαχθούν τα κουτάβια στην επιφάνεια, όπου θα καταστραφούν από πουλιά ή άλλα έντομα.
Σε ορισμένες περιοχές του Καυκάσου, χρησιμοποιείται μια πρωτότυπη μέθοδος - θάψιμο φρούτων που έχουν διαμέτρου 3-5 cm στο έδαφος και στη συνέχεια σχηματίζονται πεπόνια κάτω από ένα στρώμα εδάφους και οι μύγες δεν μπορούν να τα φτάσουν. Μια παραλλαγή αυτής της πρόληψης είναι να καλύψει τα φρούτα στα κρεβάτια με ένα στρώμα από τέφρα ξύλου.
Χρησιμοποιείται επίσης χημική πρόληψη των πεπονιών. Για τους σκοπούς αυτούς, χρησιμοποιούνται προϊόντα Zenith (σε συγκεντρώσεις 0,25 λίτρα ανά 10 λίτρα νερού) ή Rapier (2 λίτρα διαλύματος ανά 1 εκτάριο). Ο ψεκασμός με φάρμακα πραγματοποιείται δύο φορές τη σεζόν. Τα φυτά υποβάλλονται στην πρώτη επεξεργασία στις αρχές της άνοιξης, αμέσως μετά το σχηματισμό των πρώτων φύλλων, η δεύτερη επεξεργασία πραγματοποιείται μετά το σχηματισμό των πρώτων βρόχων.
Επιπλέον, συνιστάται η χρήση εντομοκτόνων όπως το Decis ή το Arrivo ως προληπτικό μέτρο. Όταν χρησιμοποιείτε αυτά τα φάρμακα, πρέπει να ακολουθείτε αυστηρά τις οδηγίες των οδηγιών.
Μια αποτελεσματική θεραπεία είναι η φύτευση φυτών που απωθούν κοντά στα πεπόνια - καστορέλαιο ή καλέντουλα.
Σε ορισμένες περιπτώσεις, η πλήρωση πεπονιών με αποτρεπτικά μέσα - τέφρα, σκόνη καπνού και άλλα βοηθά.
Συνιστάται επίσης να φυτέψετε τα φυτά νωρίτερα, έτσι ώστε τα φρούτα να έχουν χρόνο να σχηματιστούν και να "ξεπεράσουν" με ένα παχύ δέρμα πριν το πρώτο καλοκαίρι πετούν πεπόνι.
συμπέρασμα
Το πεπόνι πετάει είναι ένα σοβαρό παράσιτο των περισσοτέρων καλλιεργειών πεπονιού. Σε όλη την περιοχή διανομής, διεξάγεται ένας αγώνας με διαφορετική επιτυχία και ένα άτομο δεν κερδίζει πάντα σε αυτόν. Ο συνδυασμός της σωστής αγρονομίας των πεπονιών με τη χρήση χημικών είναι η μόνη αποτελεσματική μέθοδος για την επιτυχή καταπολέμηση αυτού του παράσιτου.
