Περιεχόμενο
Η κλοστριδίωση στα βοοειδή είναι μια μολυσματική ασθένεια που προκαλείται από το αναερόβιο βακτήριο Clostridium. Η ασθένεια είναι οξεία και συχνά οδηγεί στο θάνατο των βοοειδών. Οι αιτιολογικοί παράγοντες της κλοστριδίωσης ζουν στο έδαφος, το νερό και την κοπριά. Τα κλωστριδιακά σπόρια είναι ικανά να υπάρχουν στο γαστρεντερικό σωλήνα υγιών αγελάδων χωρίς να εκδηλώνονται για μεγάλο χρονικό διάστημα. Το βακτήριο που προκαλεί κλοστριδίωση χωρίζεται σε 2 κύριους τύπους: προκαλώντας μηχανικές βλάβες ή τοξικές επιπτώσεις στα βοοειδή.
Τι είναι η Κλωστριδίωση
Βακτήρια Clostridium Perfringens
Η κλοστριδίωση των βοοειδών μεταδίδεται μέσω της στοματικής οδού-κοπράνων ή μέσω τραυμάτων στο δέρμα του ζώου. Το Clostridia προκαλεί τετάνο, emcar, αλλαντίαση, εντεροτοξαιμία και πολλές άλλες ασθένειες. Ο αιτιολογικός παράγοντας είναι ανθεκτικός σε αρνητικές εκδηλώσεις του εξωτερικού περιβάλλοντος και διατηρεί την ικανότητα αναπαραγωγής απουσία οξυγόνου, υψηλή ή χαμηλή θερμοκρασία αέρα, υγρασία και ανέχεται πολλά απολυμαντικά. Το σπόριο clostridium είναι ανθεκτικό στον παγετό και τη θερμότητα, καθώς καλύπτεται με ένα ισχυρό κέλυφος που το προστατεύει από το εξωτερικό περιβάλλον.
Χαρακτηριστικά παθογόνου:
- σχήμα ράβδου ·
- Gram βάφτηκε?
- σχηματίζει σπόρια.
- απελευθερώνει τοξίνες.
Το βακτήριο απελευθερώνει τοξίνες μετά την είσοδο στο σώμα των βοοειδών, επηρεάζοντας τη γαστρεντερική οδό, τους μυϊκούς ιστούς, τα νεφρά και το νευρικό σύστημα.
Ο πιο κοινός τύπος κλοστρίδια είναι το Cl. Perfringens, τα οποία είναι διαφόρων τύπων: A, B, C, D και E. Κάθε ένα από αυτά προκαλεί ασθένειες με ορισμένα κλινικά συμπτώματα.
Η κλοστριδίωση είναι επικίνδυνη για τα μοσχάρια και για τα ενήλικα βοοειδή
Ο τύπος Α παράγει μια τοξίνη όχι πολύ υψηλής δραστικότητας, έτσι το ποσοστό θνησιμότητας των ζώων δεν υπερβαίνει το 25%. Το Clostridia τύπου B μπορεί να απελευθερώσει όλους τους τύπους τοξινών, αλλά είναι πιο επικίνδυνο για τα νεογέννητα μοσχάρια, των οποίων η θνησιμότητα φτάνει το 90%. Για βλάβες αυτού του τύπου, είναι χαρακτηριστική η αιμορραγική φλεγμονή με έλκη. Ο τύπος Γ είναι επικίνδυνος για νεαρά βοοειδή, αλλά μερικές φορές επηρεάζει και τους ενήλικες.
Ο εντοπισμός των τοξινών μπορεί να είναι δύσκολος και απαιτείται περισσότερη έρευνα. Ο τύπος D διαφέρει από τους άλλους στο ότι σχηματίζει μια ασθενώς δραστική τοξίνη, η οποία, υπό την επίδραση ορισμένων ενζύμων του πεπτικού σωλήνα, καθίσταται αρκετά επικίνδυνη, ειδικά για τα μοσχάρια. Ο τύπος Ε είναι ο αιτιολογικός παράγοντας της εντεροτοξαιμίας. Ενεργοποιείται από ένζυμα και περαιτέρω υποβαθμίζεται γρήγορα.
Το Cl είναι επίσης διαδεδομένο. Τετάνι, που προκαλεί τετάνο στα βοοειδή, και Cl. Sordellii προκαλεί γάγγραινα αερίου, οίδημα.
Αιτίες κλοστριδίωσης στα βοοειδή
Το Clostridia ζει κυρίως σε ανοξικές συνθήκες, με εξαίρεση ορισμένα είδη. Ο ευνοϊκός βιότοπος των παθογόνων είναι το έδαφος, το νερό και για την αναπαραγωγή απαιτούν υψηλή υγρασία, έλλειψη οξυγόνου. Οι κύριες αιτίες της κλοστριδίωσης στα βοοειδή είναι:
- τροφή κακής ποιότητας
- μολυσμένο έδαφος και νερό σε περιοχές βοσκής και στον αχυρώνα ·
- ανθυγιεινές συνθήκες για τη διατήρηση των ζώων ·
- υψηλή υγρασία.
Αιτιολογικοί παράγοντες της κλοστριδίωσης
Τα βακτήρια χωρίζονται σύμφωνα με τη μέθοδο διείσδυσης του παθογόνου στο σώμα των βοοειδών σε ζωοτροφές, τα οποία προκαλούν εντεροτοξαιμία, αλλαντίαση, bradzot και τραύμα, προκαλώντας τετάνο, emkar, οίδημα. Λοιμώξεις που προκαλούνται από τραύμα, οι πληγές συμβαίνουν πολύ λιγότερο συχνά από τις διατροφικές, αλλά έχουν υψηλό ποσοστό θνησιμότητας βοοειδών. Το Clostridia εισέρχεται στο εξωτερικό περιβάλλον με περιττώματα και άλλες εκκρίσεις μολυσμένων ζώων.
Συμπτώματα της νόσου
Οι κλινικές εκδηλώσεις της κλοστριδίωσης εξαρτώνται άμεσα από τον τύπο του παθογόνου και τη μέθοδο της κατάποσης των βοοειδών. Ωστόσο, σε όλες σχεδόν τις περιπτώσεις, υπάρχει έντονη δηλητηρίαση του σώματος, διαταραχή στην εργασία του γαστρεντερικού σωλήνα, του νευρικού συστήματος. Κατά κανόνα, όλα τα ζώα υποφέρουν από επιληπτικές κρίσεις, οίδημα, διάρροια.
Λαμβάνοντας υπόψη τα συμπτώματα της κλοστριδίωσης στα βοοειδή με περισσότερες λεπτομέρειες, διαπιστώνουν:
- Με την αλλαντίαση στα βοοειδή, η θερμοκρασία του σώματος δεν αυξάνεται, παρατηρείται εξάντληση, δυσάρεστη διάρροια. Η αγελάδα μασάει το φαγητό για μεγάλο χρονικό διάστημα, ενώ το κομμάτι της τροφής δεν κινείται κατά μήκος του οισοφάγου, και το νερό που πίνει νερό ρέει από τα ρουθούνια.
- Με τον τέτανο, η θερμοκρασία του σώματος των βοοειδών διατηρείται εντός των φυσιολογικών ορίων, παρατηρούνται σπασμοί, οι μύες γίνονται σκληροί, είναι δυνατή η παράλυση, η αυξημένη εφίδρωση. Επίσης, στο πεπτικό σύστημα εμφανίζονται διάφορες παθολογίες. Η γενική κατάσταση του ζώου αναστατώνεται.
- Το κακοήθη οίδημα των βοοειδών χαρακτηρίζεται από τη συσσώρευση εξιδρώματος στον υποδόριο ιστό, γεγονός που οδηγεί σε οίδημα. Με αυτήν την παθολογία, η γενική κατάσταση του ατόμου είναι καταθλιπτική, η όρεξη μειώνεται, η αναπνοή και ο παλμός επιταχύνονται. Το άρρωστο ζώο πεθαίνει τις επόμενες 5 ημέρες.
- Το Emkar χαρακτηρίζεται από σημαντική αύξηση της θερμοκρασίας του σώματος των βοοειδών, χωλότητα, αστάθεια κατά τη μετακίνηση, πρήξιμο που δυσκολεύει όταν ψηλαφείται από ζώα. Όταν ανοίξει η πληγείσα περιοχή, απελευθερώνεται ένα θολό εξίδρωμα. Επιπλέον, υπάρχει μείωση της όρεξης, η αναπνοή είναι δύσκολη και ο παλμός γίνεται πιο συχνός. Το ζώο εξασθενεί.
- Η εντεροτοξαιμία συνοδεύεται από σημαντική αύξηση της θερμοκρασίας του σώματος, ανισορροπία κατά τη διάρκεια της κίνησης και μυϊκές κράμπες. Τα νεαρά βοοειδή επηρεάζονται συχνότερα από την ασθένεια. Στα ζώα, υπάρχει μείωση της όρεξης, λήθαργος και απελευθέρωση καφέ περιττωμάτων αναμεμειγμένων με αίμα.
Μολυσμένα βοοειδή
Διαγνωστικά
Η διάγνωση της κλοστριδίωσης γίνεται βάσει οπτικής εξέτασης μολυσμένων βοοειδών, διευκρίνιση των συνθηκών κράτησης και της διατροφής της διατροφής.
Επιπλέον, πραγματοποιούνται εργαστηριακές διαγνωστικές μέθοδοι:
- ELISA (ενζυμική ανοσοπροσροφητική δοκιμασία);
- κυτταροτοξική δοκιμή;
- εξέταση αίματος;
- ανάλυση εμετού και περιττωμάτων.
Μερικές φορές γίνεται ενδοσκόπηση του εντέρου για να αναζητηθεί πλάκα στη βλεννογόνο μεμβράνη που είναι χαρακτηριστική της μολυσματικής κολίτιδας. Σε ορισμένους τύπους ασθενειών που προκαλούνται από το Clostridia, εξετάζονται τεμάχια προσβεβλημένων οργάνων ή μυών, το περιεχόμενο των τραυμάτων, η τροφή για μικροβιολογικό τεστ και η ταυτοποίηση.
Θεραπεία της κλοστριδίωσης στα βοοειδή
Η θεραπεία οποιωνδήποτε μολυσματικών ασθενειών, συμπεριλαμβανομένης της κλοστριδίωσης, πρέπει να ξεκινήσει με την απομόνωση ασθενών βοοειδών από το υπόλοιπο κοπάδι και τη δημιουργία καλών συνθηκών για τη διατροφή και τη διατήρησή τους.
Η θεραπεία για κλοστριδίωση θα εξαρτηθεί από τη σωστή διάγνωση της νόσου. Με αλλαντίαση στα αρχικά στάδια της νόσου, πρέπει να πλύνετε το στομάχι με ένα διάλυμα σόδας. Αλατούχο διάλυμα χλωριούχου νατρίου ενίεται ενδοφλεβίως 2 φορές την ημέρα. Με σοβαρή εξάντληση του σώματος ενός ζώου με κλοστριδίωση, συνταγογραφείται διάλυμα γλυκόζης 40% και χρησιμοποιείται καφεΐνη για την τόνωση της καρδιακής δραστηριότητας. Εάν η διάγνωση της κλοστριδίωσης γίνεται σε πρώιμο στάδιο της νόσου, η χορήγηση ορού κατά της αλλαντίασης θα είναι αποτελεσματική.
Έχοντας εντοπίσει τον τέτανο στο αρχικό στάδιο, είναι απαραίτητο να εισαχθεί η αντιτοξίνη σε μια συγκεκριμένη δόση. Χρησιμοποίησε επίσης φάρμακα που ανακουφίζουν την κατάσταση των βοοειδών - ένυδρη χλωρά, καθαρτικά και ηρεμιστικά.
Για τη θεραπεία του κακοήθους οιδήματος στην κλοστριδίωση, θα χρειαστεί χειρουργική επέμβαση για το άνοιγμα του όγκου και την παροχή οξυγόνου. Μια ανοιχτή πληγή πρέπει να αντιμετωπίζεται με υπεροξείδιο του υδρογόνου ή άλλο απολυμαντικό. Ενδομυϊκά, στα βοοειδή εγχέεται νορσουλφαζόλη, χλωροοξύ, πενικιλίνη. Χρησιμοποιήστε επίσης καφεΐνη, ισοτονικό διάλυμα χλωριούχου νατρίου, ορό καμφοράς ενδοφλεβίως.
Ορός για κλοστριδίωση
Ένα καλό θεραπευτικό αποτέλεσμα στην κλοστριδίωση παρέχεται με τη χρήση αντιτοξικού ορού στο αρχικό στάδιο της αναερόβιας εντεροτοξαιμίας. Συνδυάζεται με αντιβιοτικά, φάρμακα σουλφα. Εκτός από αυτά τα φάρμακα, συνταγογραφείται θεραπεία για το πεπτικό σύστημα.
Επειδή το emkar αναπτύσσεται γρήγορα, μερικές φορές είναι αδύνατο να ξεκινήσετε γρήγορα τη θεραπεία. Από τα φάρμακα για τα βοοειδή, συνταγογραφούνται τετρακυκλίνη, πενικιλλίνη, αμοξικιλλίνη και άλλα αντιβιοτικά. Θα χρειαστεί χειρουργική βοήθεια για την αφαίρεση του νεκρού ιστού, ακολουθούμενο από έκπλυση με απολυμαντικά διαλύματα και εγκατάσταση αποστράγγισης.
Προληπτικές δράσεις
Εάν υπάρχουν περιπτώσεις εμφυσήματος καρβουνιού στην αγέλη, επιβάλλονται περιοριστικά μέτρα. Απαγορεύεται η ανασυγκρότηση των ζώων στο αγρόκτημα, η εισαγωγή και εξαγωγή βοοειδών, η μεταφορά και η μεταφορά ζώων μέσω μιας μειονεκτικής ζώνης.
Όλες οι αγελάδες με κλοστριδίωση θα πρέπει να απομονωθούν και να αντιμετωπιστούν αμέσως. Τα αγελάδες και οι παρακείμενες περιοχές πρέπει να απολυμανθούν, η κοπριά, η απογραφή πρέπει να υποβληθεί σε επεξεργασία, η τροφή πρέπει να ελεγχθεί για το παθογόνο κλοστριδίωση. Τα υπόλοιπα μέτρα για την πρόληψη της παθολογίας περιλαμβάνουν:
- σίτιση βοοειδών μόνο με ποιοτικά τρόφιμα ·
- φρέσκο πόσιμο νερό από αξιόπιστες, ασφαλείς πηγές.
- καθημερινός καθαρισμός των χώρων και η τακτική απολύμανσή τους ·
- συμμόρφωση με τα υγειονομικά πρότυπα κατά τις κτηνιατρικές δραστηριότητες ·
- έγκαιρη απολύμανση επιφανειών τραύματος σε βοοειδή ·
- επεξεργασία οπλών
- βόσκουν ζώα σε καθαρά εδάφη.
Εκτός από αυτά τα προληπτικά μέτρα κατά της κλοστριδίωσης, ο πληθυσμός των βοοειδών πρέπει να εμβολιάζεται έγκαιρα. Το φάρμακο παράγεται από ορισμένα στελέχη βακτηρίων με την προσθήκη ένυδρου οξειδίου του αργιλίου. Είναι μια γκρίζα λύση. Τα βοοειδή ηλικίας έως 45 ημερών πρέπει να εμβολιαστούν. Εγχύεται υποδορίως στο πίσω τρίτο του λαιμού των βοοειδών, δύο φορές με διάστημα 21-28 ημερών. Η ανοσία κατά της κλοστριδίωσης σχηματίζεται 3 εβδομάδες μετά τη δεύτερη χορήγηση εμβολίου και διαρκεί ένα χρόνο.
συμπέρασμα
Η κλοστριδίωση στα βοοειδή είναι μια σύνθετη μολυσματική ασθένεια που προκαλείται από βακτήρια που σχηματίζουν σπόρια. Οι ασθένειες που προκαλούνται από την κλοστρίδια είναι επιδεκτικές στη θεραπεία με φάρμακα, αλλά πρέπει να εντοπιστούν και να αντιμετωπιστούν εγκαίρως. Όπως και άλλες μολυσματικές ασθένειες, η κλοστριδίωση είναι πιο εύκολο να αποφευχθεί παρά να θεραπευτεί. Τα προληπτικά μέτρα κατά της ασθένειας αυτής βασίζονται στη διατήρηση της ποιότητας και την κατάλληλη διατροφή των ζώων, καθώς και στον έγκαιρο εμβολιασμό των ζώων.
