Περιεχόμενο
Το αμερικανικό κουνάβι, ή το αμερικανικό κουνάβι με μαύρο πόδι (κουνάβι με μαύρο πόδι), αναφέρεται ως είδος που απειλείται με εξαφάνιση. Από το 1980, άρχισε μια σταδιακή ανάκαμψη του αιχμαλώτου πληθυσμού. Επί του παρόντος, υπό φυσικές συνθήκες, το ζώο μπορεί να βρεθεί στη Βόρεια Αμερική.
Λεπτομερής περιγραφή της φυλής
Το αμερικανικό κουνάβι με μαύρο πόδι είναι αρπακτικό μέλος της οικογένειας Νυφίτσα. Το ζώο έχει ένα μικρό κεφάλι, ένα επιμήκη νευρικό σώμα με μακρύ λαιμό, μια χνουδωτή ουρά και μικρά κοντά πόδια. Εάν κοιτάξετε προσεκτικά τη φωτογραφία του κουνάβι με μαύρο πόδι και μαρτέν, θα παρατηρήσετε την εξωτερική ομοιότητα των ζώων.
Η γούνα του κουνάβι είναι λεία, ανοιχτόχρωμη κρέμα με λευκό υπόστρωμα. Το πρόσωπο του κουνάβι είναι διακοσμημένο με μαύρη μάσκα. Τα πόδια και η άκρη της ουράς είναι επίσης βαμμένα σε μαύρο χρώμα. Χάρη σε αυτό το χρώμα, ο αρπακτικός μεταμφιέζεται τέλεια στη φύση και κυνηγά το θήραμά του χωρίς εμπόδια. Και το κουνάβι τρέφεται με τρωκτικά, έντομα και μικρά πουλιά.
Τα αρσενικά και τα θηλυκά διαφέρουν σε μέγεθος. Το βάρος μιας ενήλικης γυναίκας είναι περίπου 700 - 800 g, τα αρσενικά ζυγίζουν περισσότερο - 1 - 1,2 kg.
Λόγω της πολύτιμης γούνας, ο πληθυσμός των αμερικανών κουνάβων με μαύρο πόδι ήταν σχεδόν στα πρόθυρα της εξαφάνισης. Ωστόσο, χάρη στις προσπάθειες των Αμερικανών επιστημόνων, το κενό στην πανίδα καλύφθηκε με επιτυχία. Περισσότερα από 600 άτομα επέστρεψαν στους φυσικούς τους βιότοπους, αλλά αυτό δεν αρκεί και το είδος εξακολουθεί να βρίσκεται στις σελίδες του κόκκινου βιβλίου.
Αυτά τα μικρά ζώα ταξιδεύουν σε μεγάλες αποστάσεις αναζητώντας το θήραμα, ανεβαίνοντας επιδέξια στις τρύπες των τρωκτικών και ληστεύουν τις φωλιές των μικρών πουλιών. Ο φυσικός βιότοπος του κουνάβι βρίσκεται σε όλη τη Βόρεια Αμερική. Τα ζώα κυνηγούν τόσο σε επίπεδο έδαφος όσο και σε οροσειρές.
Τα κουνάβια ζουν σε αιχμαλωσία για περίπου 9 χρόνια. Στη φύση, το προσδόκιμο ζωής τους είναι πολύ μικρότερο - 3-4 χρόνια. Έχει καταγραφεί ένα μοναδικό μακρόβιο κουνάβι που έχει ζήσει στον αμερικανικό ζωολογικό κήπο για πάνω από 11 χρόνια.
Βιότοπο
Στη φύση, το εύρος του αμερικανικού κουνάβι περιορίζεται στο έδαφος της Βόρειας Αμερικής. Ζώα που εκτρέφονται σε τεχνητές συνθήκες απελευθερώνονται στο οικείο περιβάλλον τους: στην περιοχή των βραχώδεις βουνών, των πεδιάδων και των χαμηλών βουνών του Καναδά, των ΗΠΑ και της Γροιλανδίας. Εκεί το Blackfoot Ferret ζει, κυνηγάει και αναπαράγεται.
Αναζητώντας το θήραμα, τα κουνάβια ξεπερνούν εύκολα οποιεσδήποτε αποστάσεις: τα πόδια τους είναι προσαρμοσμένα να κατακτούν ορεινά ύψη, κορυφογραμμές, παράκτιες πεδιάδες και οροπέδια. Υπάρχουν περιπτώσεις όπου αυτά τα καταπληκτικά ζώα βρέθηκαν σε υψόμετρο πάνω από 3.000 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας στην πολιτεία του Κολοράντο.
Συνήθειες και τρόπος ζωής
Από τη φύση του, το American Ferret είναι αρπακτικό που κυνηγά μόνο τη νύχτα. Το ζώο είναι ήσυχα νυχτερινό, καθώς η φύση του έχει προικίσει με έντονη αίσθηση οσμής, ευαίσθητη ακοή και όραση.
Το μικροκαμωμένο σώμα και η φυσική ευελιξία επιτρέπουν στο κουνάβι να διεισδύει ανεμπόδιστα σε χωμάτινα λαγούμια για κυνήγι τρωκτικών.
Τα κουνάβια με τα μαύρα πόδια δεν ξεφεύγουν σε ομάδες και ζουν μόνα τους. Από την ιδιοσυγκρασία, η οικογένεια νυφίτσα δεν δείχνει επιθετικότητα απέναντι στους συγγενείς τους. Κατά την έναρξη των περιόδων ζευγαρώματος, τα ζώα δημιουργούν ζεύγη για την αναπαραγωγή απογόνων.
Γιατί εξαφανίζονται τα μαύρα πόδια;
Το αμερικανικό κουνάβι με μαύρο πόδι ζει στο πιο επικίνδυνο οικοσύστημα - το λιβάδι της Βόρειας Αμερικής. Στο παρελθόν, αυτή η τεράστια περιοχή σχηματίστηκε από λάσπη, άμμο και πηλό πλένονται εδώ και εκατομμύρια χρόνια από τα Βραχώδη Όρη.Τα Βραχώδη Όρη δημιούργησαν ένα ξηρό κλίμα στην περιοχή, εμποδίζοντας τα ρεύματα του αέρα από τον Ειρηνικό Ωκεανό. Υπό αυτές τις συνθήκες, σχηματίστηκε μια μάλλον σπάνια πανίδα: κυρίως θάμνοι και χαμηλό γρασίδι.
Παρά τις δύσκολες συνθήκες, οι εκπρόσωποι της οικογένειας νυφίτσα έχουν προσαρμόσει τέλεια, πολλαπλασιάσει και κυνηγήσει την αγαπημένη τους λιχουδιά - σκυλιά λιβαδιών. Ωστόσο, με την αρχή της ευημερίας του αγροβιομηχανικού τομέα στις Ηνωμένες Πολιτείες, ξεκίνησε η ενεργός ανάπτυξη των λιβαδιών και των λιβαδιών για τις γεωργικές εγκαταστάσεις. Οι αποικίες των σκύλων λιβάδι πρακτικά εξοντώθηκαν από ανθρώπινα χέρια. Πολλά χωράφια οργώθηκαν, έτσι τα κουνάβια δεν μπορούσαν πλέον να κυνηγήσουν και πέθαναν από την πείνα.
Έχοντας χάσει την κύρια πηγή τροφής, το κουνάβι άρχισε να κυνηγά κουνέλια, πουλιά και αυγά. Σε απάντηση, οι Αμερικανοί αγρότες άρχισαν να παγιδεύουν, να δολώσουν και να πυροβολήσουν τον αρπακτικό.
Εκτός από τις επιπτώσεις στον άνθρωπο, πολλά κουνάβια με μαύρα πόδια πέθαναν από την πανούκλα.
Έτσι, τα μαύρα κουνάβια βρισκόταν στα πρόθυρα της πλήρους καταστροφής, αλλά η ανθρωπότητα μπόρεσε να σταματήσει την εξόντωση ενός μοναδικού είδους και να αναπληρώσει τον αριθμό των ατόμων.
Τι τρώει ένα αμερικανικό κουνάβι;
Η διατροφή του αρπακτικού κυριαρχείται από μικρά ζώα:
- Έντομα (σκαθάρια, μυρμήγκια, γρύλοι, λιβελλούλες κ.λπ.)
- Τρωκτικά (ποντίκια, σκίουροι εδάφους, σκύλοι στέπας κ.λπ.) ·
- Μικρά πουλιά και τα αυγά τους.
Η διατροφή των αμερικανικών κουνάβων κυριαρχείται από μικρά τρωκτικά, ειδικά σκύλους λιβαδιών. Ένα ζώο τρώει έως και 100 σκυλιά το χρόνο. Η βιωσιμότητα ενός απειλούμενου είδους εξαρτάται άμεσα από τον πληθυσμό των τρωκτικών.
Για την επιβίωση και την τροφή για τα αρσενικά, αρκούν 45 εκτάρια αγρών, για μια γυναίκα με μοσχάρια πολύ περισσότερο - από 60 εκτάρια ή περισσότερο. Συχνά τα αρσενικά και τα θηλυκά αλληλεπικαλύπτονται στον ίδιο βιότοπο. Σε αυτήν την περίπτωση, το ισχυρότερο σεξ κερδίζει στον μη ανταγωνιστικό αγώνα, και οι γυναίκες με τους απογόνους μπορεί να πεθάνουν από την πείνα.
Το χειμώνα, το κουνάβι επισκέπτεται επίσης αγροκτήματα, όπου κυνηγά μικρά ζώα: κουνέλια, ορτύκια, κοτόπουλα, κλέβει αυγά που δεν εκκολάπτονται κ.λπ.
Χαρακτηριστικά αναπαραγωγής
Αφού φτάσει την ηλικία του 1 έτους, το κουνάβι με τα μαύρα πόδια θεωρείται ενήλικος, σεξουαλικά ώριμος, έτοιμος να ζευγαρώσει. Καθ 'όλη τη διάρκεια της ζωής τους, τα θηλυκά παράγουν απογόνους κάθε χρόνο.
Με την έναρξη της άνοιξης, σε ένα φυσικό και τεχνητά δημιουργημένο περιβάλλον, το θηλυκό κουνάβι κυνηγά ενεργά και επίμονα το αρσενικό. Οι Αμερικανοί εκπρόσωποι της οικογένειας νυφίτσα δεν διακρίνονται από την πίστη και τη μονογαμία τους. Συχνά, κατά την έναρξη της ρουτίνας, ένα αρσενικό σχηματίζει ζεύγη με πολλά θηλυκά.
Η εγκυμοσύνη στα θηλυκά διαρκεί 1,5 μήνες και 5-6 κουνάβια εμφανίζονται στους απογόνους του θηλυκού αμερικανικού μαύρου ποδιού. Αυτό είναι πολύ λιγότερο από αυτό των γοπχερ ή μαρμότων. Μετά τη γέννηση, τα μωρά βρίσκονται υπό την προστασία της μητέρας για περίπου 1 - 1,5 μήνες. Όλο αυτό το διάστημα, η μητέρα φροντίζει προσεκτικά τους απογόνους της και τους προστατεύει από τον κίνδυνο.
Το φθινόπωρο, τα ενήλικα khooryats γίνονται ανεξάρτητα. Έχοντας βγει από την τρύπα, φεύγουν από την οικογένεια και ξεκινούν την ενήλικη ζωή τους.
Ενδιαφέροντα γεγονότα
Το αμερικανικό κουνάβι είναι ένα πολύ ανθεκτικό ζώο. Αναζητώντας φαγητό, είναι σε θέση να τρέχει πάνω από 10 χλμ ανά διανυκτέρευση. Παρά το μικρό του μέγεθος, ο αρπακτικός, κατά την επιδίωξη του θηράματος, αναπτύσσει ταχύτητα μεγαλύτερη από 10 km / h. Κινείται κυρίως σε άλματα.
Το ζώο, με μικρό μήκος σώματος 50 cm, έχει μια εξαιρετική χνουδωτή ουρά, η οποία φτάνει σε μήκος 15 - 20 cm.
Ένα ενδιαφέρον γεγονός που γνωρίζουν λίγοι άνθρωποι: Τα αμερικανικά κουνάβια είναι πολύ μουσικά. Όταν ένα ζώο βρίσκεται σε αγχωτική κατάσταση (φόβος ή τρόμος), τα κουνάβια κάνουν δυνατούς ήχους διαφορετικής τονικότητας. Κατά τη διάρκεια της εποχής ζευγαρώματος, εκτός από την κραυγή, τα ζώα σφύζουν και κάνουν ήχους παρόμοιοι με το γέλιο.
συμπέρασμα
Το αμερικανικό κουνάβι είναι ένα μοναδικό ζώο. Η φύση τον έχει προικίσει με πλούσια γούνα, αναγνωρίσιμο χρώμα, λεπτό, σκούρο μικρό σώμα και μεγάλη αντοχή. Τα σκοτεινά πόδια και η άκρη της ουράς ξεχωρίζουν σε αντίθεση με το φόντο του ανοιχτού δέρματος.
Το σκυλί λιβαδιών είναι ένα αγαπημένο φαγητό και βασικό φαγητό για τα μαύρα πόδια.Συχνά, ο αρπακτικός επιτίθεται επίσης σε κοτόπουλα, λαγούς και κουνέλια. Για αυτό, κάποτε, οι Αμερικανοί αγρότες ανακοίνωσαν το κυνήγι ενός αρπακτικού: έβαλαν παγίδες, πυροβόλησαν και διάσπαρσαν το δηλητήριο.
Εκτός από το κυνήγι ζώων, οι άνθρωποι έχουν συμβάλει ανεπανόρθωτα στον πληθυσμό των σκύλων λιβαδιών. Τα χωράφια οργώνονταν για φύτευση λαχανικών, ανακτήθηκαν προηγουμένως ανέγγιχτες εκτάσεις και πολλά τρωκτικά εξοντώθηκαν. Όντας στα πρόθυρα της πλήρους εξαφάνισης, το είδος σώθηκε ακόμα. Η ανθρωπότητα είχε τόσο ισχυρή επιρροή στη φύση που αυτό το μοναδικό ζώο υπάρχει στις σελίδες του κόκκινου βιβλίου.
